The Ent and the Ent-Wife - Tolkien Ensemble

When Spring unfolds the beechen leaf, and sap is in the bough;

When light is on the wild-wood stream, and wind is on the brow;

When stride is long, and breath is deep, and keen the mountain-air,

Come back to me!

Come back to me, and say my land is fair!

When Spring is come to garth and field, and corn is in the blade;

When blossom like a shining snow is on the orchard laid;

When shower and Sun upon the Earth with fragrance fill the air,

I’ll linger here, and will not come, because my land is fair.

When Summer lies upon the world, and in a noon of gold

Beneath the roof of sleeping leaves the dreams of trees unfold;

When woodland halls are green and cool, and wind is in the West,

Come back to me!

Come back to me, and say my land is best!

When Summer warms the hanging fruit and burns the berry brown;

When straw is gold, and ear is white, and harvest comes to town;

When honey spills, and apple swells, though wind be in the West,

I’ll linger here beneath the Sun, because my land is best!

When Winter comes, the winter wild that hill and wood shall slay;

When trees shall fall and starless night devour the sunless day;

When wind is in the deadly East, then in the bitter rain

I’ll look for thee, and call to thee;

I’ll come to thee again!

When Winter comes, and singing ends;

when darkness falls at last;

When broken is the barren bough, and light and labour past;

I’ll look for thee, and wait for thee, until we meet again:

Together we will tkae the road beneath the bitter rain!

Together we will take the road that leads into the West,

And far away will find a land where both our hearts may rest.

Wanneer de lente het beukenblad ontvouwt en het sap in de tak zit;

Wanneer het licht op de beek in het wilde hout valt en de wind op het voorhoofd is;

Als de pas lang is, de adem diep en de berglucht scherp,

Kom bij me terug!

Kom bij me terug en zeg dat mijn land eerlijk is!

Wanneer de lente is aangebroken in de tuin en het veld, en het koren in de halm is;

Wanneer bloesem als een glanzende sneeuw op de boomgaard ligt;

Wanneer douche en zon op de aarde met geur de lucht vullen,

Ik blijf hier hangen en kom niet, want mijn land is mooi.

Wanneer de zomer over de wereld ligt, en in een middag van goud

Onder het dak van slapende bladeren ontvouwen zich de dromen van bomen;

Als boshallen groen en koel zijn en de wind in het westen is,

Kom bij me terug!

Kom bij me terug en zeg dat mijn land het beste is!

Als de zomer het hangende fruit verwarmt en de bes bruin verbrandt;

Als stro goud is, en aar wit, en de oogst in de stad komt;

Als honing morst en appel zwelt, hoewel de wind in het westen is,

Ik blijf hier onder de zon hangen, want mijn land is het beste!

Als de winter komt, zal de winterwildernis die heuvel en dat bos doden;

Wanneer bomen zullen vallen en de sterrenloze nacht de zonloze dag zal verslinden;

Als de wind in het dodelijke oosten is, dan in de bittere regen

Ik zal naar je zoeken en je roepen;

Ik kom weer naar je toe!

Als de winter komt en het zingen stopt;

wanneer de duisternis eindelijk valt;

Wanneer gebroken is de onvruchtbare tak, en licht en arbeid voorbij;

Ik zal je zoeken en op je wachten tot we elkaar weer ontmoeten:

Samen zullen we de weg vinden onder de bittere regen!

Samen nemen we de weg die naar het westen leidt,

En ver weg zal een land vinden waar onze harten kunnen rusten.