Bread - Todd Rundgren

Sleeping at night in a plaster board box

Scratching the earth with the nails on my fingers

And the ground pukes up rocks and rocks and more rocks

And when the seeds finally reach the ground

It’s all been for nothing

I hear the cries of children at night

I watch their faces grow sallow with hunger

Who draws the line between what’s wrong and right

And when I ask what my life is for

It’s all been for nothing

Save your regrets for the dead, but for the living

Give them love and give them bread

One more hungry mouth to be fed

Remember the living

Give them love, give them bread

Standing in the light of the kitchen screen door

Like some kind of untouchable stuck in Calcutta

I almost forget what I’m standing here for

And I don’t know what to do but I know

I won’t leave with nothing

Where are the days when life was carefree

Why must I suffer this, what was my crime

Begging or thievery, which shall it be

Is there no other choice for me

I can’t live with nothing

Save your regrets for the dead, but for the living

Give them love, give them bread

One more hungry mouth to be fed

Remember the living

Give them love, give them bread

Yeah, justice only comes to the dead, but for the living

Give them love, give them bread

Tell them one more hungry mouth to be fed

Remember the living

Give them love, give them bread

I hear the cries of the children at night

I watch their faces grow sallow with hunger

Who draws the line between what’s wrong and right

When they ask me what life is for

I must give them something

's Nachts slapen in een doos van gipskarton

De aarde krabben met de spijkers op mijn vingers

En de grond braakt rotsen en rotsen en nog meer rotsen uit

En wanneer de zaden eindelijk de grond bereiken

Het is allemaal voor niets geweest

Ik hoor het gehuil van kinderen 's nachts

Ik zie hun gezichten vaal worden van de honger

Wie trekt de grens tussen wat fout en goed is?

En als ik vraag waar mijn leven voor is?

Het is allemaal voor niets geweest

Bewaar je spijt voor de doden, maar voor de levenden

Geef ze liefde en geef ze brood

Nog een hongerige mond om te voeden

Denk aan de levenden

Geef ze liefde, geef ze brood

Staande in het licht van de keukenschermdeur

Als een soort van onaantastbaar vast in Calcutta

Ik vergeet bijna waarvoor ik hier sta

En ik weet niet wat ik moet doen, maar ik weet het

Ik ga met niets weg

Waar zijn de dagen dat het leven zorgeloos was?

Waarom moet ik dit lijden, wat was mijn misdaad?

Bedelen of diefstal, wat zal het zijn?

Is er geen andere keuze voor mij?

Ik kan niet met niets leven

Bewaar je spijt voor de doden, maar voor de levenden

Geef ze liefde, geef ze brood

Nog een hongerige mond om te voeden

Denk aan de levenden

Geef ze liefde, geef ze brood

Ja, gerechtigheid komt alleen tot de doden, maar voor de levenden

Geef ze liefde, geef ze brood

Vertel ze nog een hongerige mond om gevoed te worden

Denk aan de levenden

Geef ze liefde, geef ze brood

Ik hoor de kreten van de kinderen 's nachts

Ik zie hun gezichten vaal worden van de honger

Wie trekt de grens tussen wat fout en goed is?

Als ze me vragen waar het leven voor is?

Ik moet ze iets geven