Something to Remember Me By - To Kill Achilles

It all started July 9th, 2018 when I woke up on my 25th birthday and realized I

couldn’t face the day without reaching for a drink

I had nothing to care for, no one to care about, no direction in life

A passion with no talent

That’s when I turned to the mirror and noticed that the cracks in my skin

started to form

I’m getting old

I guess a glimmer of hope appeared when I was offered a chance to follow my

career

But it just made me feel so alone

So I turned back to the mirror and continued to watch the cracks in my skin grow

This failed being was my deepest anxiety

What if I die alone

So, I just scoffed, leaving home

I turned to God just for someone to talk to

I never believed before and I still don’t

But it was nice to say it out loud

At least there was one constant thing that kept me grounded and that was her

I wrote her a letter to explain how I hoped she’d never leave

By this point I realized I had become a burden to everyone around me

One thing stuck in my head, no man told asked for help

I began to remember my father who passed when I was young

And I started to think perhaps it’s my turn

With such thoughts of death in my head, I started to realize

I was already dead cause I was alone

I pictured my ideal heaven

Just a beach I grew up in

With all of the people that I used to know

And I began to think of my mother

And I began to think I want to see her again

So I guess now this is just something to leave behind

I’m a mento, a token, or just something to remember me by

Het begon allemaal op 9 juli 2018 toen ik wakker werd op mijn 25e verjaardag en besefte dat ik

kon de dag niet aan zonder een drankje te pakken

Ik had niets om voor te zorgen, niemand om om te geven, geen richting in het leven

Een passie zonder talent

Toen draaide ik me naar de spiegel en merkte dat de scheuren in mijn huid

begon te vormen

Ik word oud

Ik denk dat er een sprankje hoop verscheen toen ik de kans kreeg om mijn

carrière

Maar ik voelde me gewoon zo alleen

Dus keerde ik me weer naar de spiegel en bleef kijken hoe de scheuren in mijn huid groeiden

Dit mislukte wezen was mijn grootste angst

Wat als ik alleen sterf?

Dus ik schamperde gewoon en verliet het huis

Ik wendde me tot God om met iemand te praten

Ik heb nooit eerder geloofd en dat doe ik nog steeds niet

Maar het was leuk om het hardop te zeggen

Er was tenminste één constant ding dat me op de been hield en dat was zij

Ik schreef haar een brief om uit te leggen hoe ik hoopte dat ze nooit weg zou gaan

Op dit punt realiseerde ik me dat ik een last was geworden voor iedereen om me heen

Eén ding bleef in mijn hoofd hangen, niemand heeft me om hulp gevraagd

Ik begon me mijn vader te herinneren die stierf toen ik jong was

En ik begon te denken dat het misschien mijn beurt is

Met zulke gedachten aan de dood in mijn hoofd, begon ik te beseffen:

Ik was al dood want ik was alleen

Ik zag mijn ideale hemel voor me

Gewoon een strand waarin ik ben opgegroeid

Met alle mensen die ik vroeger kende

En ik begon aan mijn moeder te denken

En ik begon te denken dat ik haar weer wilde zien

Dus ik denk dat dit nu gewoon iets is om achter te laten

Ik ben een mento, een token of gewoon iets om me aan te herinneren