Beautiful Mourning - To Kill Achilles

See, when you’re young there’s a connection

From a mother to a son

And that mother, she’s the light

And she carries you on

She’ll pick you up

And she’ll keep you clean

She’ll show you the love

You so desperately need

So at no point do you think

She could ever leave

She’s the constant, she’s the mother

She’s all that we need

So imagine my pain

I was only fourteen

And I was told that my mother

Was no longer here

You parted the clouds and shone down on me

Kept me from feeling so incomplete

But now I feel lost, searching always

For that missing light in the darkest of days

Because love’s what you taught

And love’s what we learned

But it’s so hard to feel loved

When you’re not around

This house it feels empty

My father’s lost for words

He’s desperately trying

But can’t make a sound (I'm so sorry)

Bring her back to me, bring her back

I can’t eat, I can’t sleep

I can’t feel, I can’t breathe

Bring her back to me, bring her back

I can’t eat, I can’t sleep

I can’t breathe, I can’t breathe

I sometimes talk to the distorted reflection

In the bottom of my empty glass

There’s only one question I’ll ever ask (Will I see you again?)

But I’m sure the answer will come as no surprise

As I stare at myself eye-to-eye

And whisper, whisper the words

«Why'd she have to die?»

Why?

Why did you have to die?

Bring her back to me, bring her back

I can’t eat, I can’t sleep

I can’t feel, I can’t breathe

Bring her back to me, bring her back

I can’t keep going on

I just wish I could see you again

Kijk, als je jong bent, is er een connectie

Van een moeder op een zoon

En die moeder, zij is het licht

En ze draagt ​​je verder

Ze haalt je op

En ze zal je schoon houden

Ze zal je de liefde laten zien

Je hebt zo hard nodig

Dus denk je op geen enkel moment

Ze zou ooit weg kunnen gaan

Zij is de constante, zij is de moeder

Ze is alles wat we nodig hebben

Dus stel je mijn pijn voor

Ik was pas veertien

En ik kreeg te horen dat mijn moeder

Was er niet meer

Je scheidde de wolken en scheen op mij

Voorkwam dat ik me zo onvolledig voelde

Maar nu voel ik me verloren, altijd zoekend

Voor dat ontbrekende licht in de donkerste dagen

Omdat liefde is wat je leerde

En liefde is wat we hebben geleerd

Maar het is zo moeilijk om je geliefd te voelen

Wanneer je niet in de buurt bent

Dit huis voelt leeg aan

Mijn vader is zoek naar woorden

Hij probeert wanhopig

Maar kan geen geluid maken (sorry)

Breng haar terug naar mij, breng haar terug

Ik kan niet eten, ik kan niet slapen

Ik kan niet voelen, ik kan niet ademen

Breng haar terug naar mij, breng haar terug

Ik kan niet eten, ik kan niet slapen

Ik kan niet ademen, ik kan niet ademen

Ik praat soms met de vervormde reflectie

Op de bodem van mijn leeg glas

Er is maar één vraag die ik ooit zal stellen (zie ik je weer?)

Maar ik weet zeker dat het antwoord geen verrassing zal zijn

Terwijl ik mezelf oog in oog staar

En fluister, fluister de woorden

"Waarom moest ze dood?"

Waarom?

Waarom moest je dood?

Breng haar terug naar mij, breng haar terug

Ik kan niet eten, ik kan niet slapen

Ik kan niet voelen, ik kan niet ademen

Breng haar terug naar mij, breng haar terug

Ik kan niet doorgaan

Ik wou dat ik je nog eens kon zien