The Earth is Broken - Tim Buckley

Oh now my brother’s been taken away

Gone are the old times when we used to say

Oh a woman was younger she knew what to do

Oh but I look around me, now that’s not so

I’m lost on that open road no peace do I find

Maybe the wind’ll blow a melody and ease my mind

But soon love is broken, they’ll take you away

Oh the wars they been growing as no relief

And the old men who ruled them oh they’re just like thieves

They rob from the sunshine, oh the air ain’t so clean

Our rivers are dirty where once we could see

A smile from your lady friend looking down

Look at that river hey did you ever shiver

Well the earth is broken there is no one to save

I remember quite freely only yesterday

Ah the letter that I read from you read this way

Take care lonesome Timmy, ah don’t you start

Thinking you’re the only one year that’s gone

Out on your lonesome road hey lend a hand to your friend

Yes he’s just as lonely and the wind keeps you cold

Remember the rivers that once did flow clean

Ah sometimes I wonder how this old world keeps spinning 'round

All the old folks have gone west, Lord preparing to die

All except for a few of us hangers on

Living each day with trivial hearts

We just stop once in a while cry over the news

In some foreign far city your brother’s shot down

Because there was a reason a gun had a hand

And the old man killed youth, squeezed down its hope

Now I’m just waiting brother waiting for the land

Soon in my country there won’t be a friend

Each one is trying so hard to defend

That one one last heartbeat before he’s tugged away

Lost in the mechanized efficient world logical skies

Ah but no song was written on without a tear in your eyes

Are we the last ones, the last ones to try

Oh nu is mijn broer weggenomen

Voorbij zijn de oude tijden dat we zeiden:

Oh een vrouw was jonger, ze wist wat ze moest doen

Oh, maar ik kijk om me heen, nu is dat niet zo

Ik ben verdwaald op die open weg, geen vrede vind ik

Misschien zal de wind een melodie blazen en mijn geest geruststellen

Maar al snel is de liefde gebroken, ze nemen je mee

Oh de oorlogen die ze aan het groeien zijn als geen opluchting

En de oude mannen die over hen regeerden, oh ze zijn net als dieven

Ze beroven van de zon, oh de lucht is niet zo schoon

Onze rivieren zijn vuil waar we ooit konden zien

Een glimlach van je vriendin die naar beneden kijkt

Kijk naar die rivier, hey heb je ooit gehuild?

Nou, de aarde is gebroken, er is niemand om te redden

Ik herinner me nog vrij vrij gisteren

Ah de brief die ik van je las, las zo

Pas op, eenzame Timmy, ah begin je niet

Denken dat je het enige jaar bent dat voorbij is

Op je eenzame weg, help je vriend een handje

Ja, hij is net zo eenzaam en de wind houdt je koud

Denk aan de rivieren die ooit schoon stroomden

Ah soms vraag ik me af hoe deze oude wereld blijft ronddraaien

Alle oude mensen zijn naar het westen gegaan, Heer bereidt zich voor om te sterven

Allemaal behalve een paar van ons hangen aan

Elke dag leven met triviale harten

We stoppen af ​​en toe om te huilen over het nieuws

In een of andere verre stad is je broer neergeschoten

Omdat er een reden was dat een pistool een hand had

En de oude man doodde de jeugd, drukte zijn hoop weg

Nu wacht ik gewoon, broer, wachtend op het land

Binnenkort is er in mijn land geen vriend meer

Ze doen allemaal hun best om te verdedigen

Die ene laatste hartslag voordat hij wordt weggetrokken

Verdwaald in de gemechaniseerde efficiënte wereld logische luchten

Ah, maar er is geen nummer geschreven zonder een traan in je ogen

Zijn wij de laatsten, de laatsten die het proberen?