La Leyenda Del Holandés Errante - Tierra Santa

He conseguido vencer mil tormentas buscando la

Tierra que un día deje

Siempre esperando en el cielo la estrella que

Alumbre el camino que me haga volver

Y con el viento cruzar esta mar que tanto cuesta Recorrer

Y volver a respirar el aire del lugar que me vio Nacer

Perdí mi rumbo y a cambio del alma robé la grandeza

Que tiene este mar

Fui condenado a vagar sin destino, vació y errante

Sin puerto ni hogar

Es mi prisión el mundo entero sin tierra que pueda

Algún día volver a pisar

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Voy a entregar hasta el ultimo aliento que quede en

Mi vida en poder regresar

Aunque camine por siempre en tinieblas y mi única

Luz se apague en mi soledad

No dejare mi memoria al destino que haga que olvide

Mi puerto y mi hogar

Ni rendiré mi valor ni mi sangre, luchare…

Más allá del umbral del horizonte

Allí donde nunca me alcance la tempestad

Buscare la tierra que el mar esconde

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Si ha llegado al fin mi vida

Ruego a dios que antes de morir

Con el ultimo golpe de viento

El mar me lleve junto a ti

Más allá del umbral del horizonte

Allí donde nunca me alcance la tempestad

Buscare la tierra que el mar esconde

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Alcanzare mi libertad aunque caiga, y luchare por

Toda la eternidad…

Ik ben erin geslaagd om duizend stormen te overwinnen op zoek naar de

Land dat ik op een dag vertrok

Altijd in de lucht wachtend op de ster die

Verlicht de weg waardoor ik terugkom

En met de wind om deze zee over te steken die zo veel kost om te reizen

En om weer de lucht in te ademen van de plaats waar ik geboren ben

Ik ben de weg kwijt en in ruil voor de ziel heb ik grootheid gestolen

Wat heeft deze zee?

Ik was veroordeeld om doelloos, leeg en rond te dwalen

Zonder poort of thuis

Het is mijn gevangenis, de hele wereld zonder land die kan

Op een dag om weer te betreden

Omdat alleen mijn hoop de dood is

En mijn straf is de eeuwigheid

Ik zal leveren tot de laatste adem die er nog in zit

Mijn leven in het kunnen terugkeren

Hoewel ik voor altijd in duisternis loop en mijn enige

Licht gaat uit in mijn eenzaamheid

Ik zal mijn herinnering niet overlaten aan het lot dat me doet vergeten

Mijn haven en mijn thuis

Ik zal mijn moed of mijn bloed niet opgeven, ik zal vechten...

Voorbij de drempel van de horizon

Daar waar de storm me nooit bereikt

Ik zal zoeken naar het land dat de zee verbergt

Omdat alleen mijn hoop de dood is

En mijn straf is de eeuwigheid

Als mijn leven tot een einde is gekomen

Ik bid tot god dat voordat ik sterf

Met de laatste wind

De zee neemt me mee

Voorbij de drempel van de horizon

Daar waar de storm me nooit bereikt

Ik zal zoeken naar het land dat de zee verbergt

Omdat alleen mijn hoop de dood is

En mijn straf is de eeuwigheid

Ik zal mijn vrijheid bereiken, zelfs als ik val, en ik zal vechten voor

De hele eeuwigheid…