Thou Bade Nothingness - Thy Serpent

In times, when I fain of a season

Itcs chill hold me wist, of an unknown reason

Greyness upon streams parlous and cool

Sheer the light which reflects from Plenilune

Ready to tale stars of wan, as both forwandered

And loath the ways thee all ran astounded

So did thine glaive rust with wind and water

So terrified of fallow thee roamed to gutter

Perhaps the fragments of thine willing skin

Saw no reflections of, what it called a bale king

Neither have Fall’s shades descended to leaves

Of no nightbird’s ashes belong to mine needs

Together a battle raged between moon

Likely the escorts of an velvect son

One lode led to forhungered wood

The frith were dark and thus thou run

As I see nothing but mere piece of meat

Trying to achieve as vision holds lack

Hanging upon wold, not wist the made plead

Twisting in gloam, this path fares not back…

Thus… Of no nightbird’s ashes shall I devour

In tijden waarin ik geen seizoen heb

Itcs chill houdt me op de hoogte, om een ​​onbekende reden

Grijsheid op beekjes kil en koel

Doorschijnend het licht dat reflecteert van Plenilune

Klaar om de sterren van wan te vertellen, zoals beide voorwaarts dwaalden

En verafschuw de manieren waarop jullie allemaal stomverbaasd liepen

Zo roest uw glas met wind en water

Zo bang voor braak, zwierf je naar de goot

Misschien de fragmenten van je gewillige huid?

Geen reflecties gezien van wat het een bale king noemde

Noch zijn de tinten van de herfst tot bladeren afgedaald

Van geen nachtvogels as behoort tot de mijne behoeften

Samen woedde er een strijd tussen de maan

Waarschijnlijk de begeleiders van een fluwelen zoon

Eén lode leidde naar hongerig hout

De frith waren donker en zo ren jij

Omdat ik niets anders zie dan een stuk vlees

Proberen te bereiken omdat visie ontbreekt

Hangend op wold, niet wist de gemaakte pleidooi

Dit pad kronkelt in de schemering en gaat niet terug...

Dus... Van de as van geen nachtvogel zal ik verslinden