Elegiac - This Or The Apocalypse

My place lies not in that immortal sea

I am just a penance;

diurnal unbalance

A fissure is shutting off in between the song that we don’t hear

The end that we don’t feel

We will walk ever calmly in the sound of your warfare

No motion, no force

Rich beyond the wealth of kings

Of bane we know of not to witness

But in the grass that rises from the grave.

That is us

A thousand notes ring out.

That is us

The chill that is in your gut.

That is us

The acknowledgment rash in all your solitude

Is the weight of the human nature

A busy spade left unremembered in plain view, again

Alive in thoughts too deep for any tears

The silence of the spirit, a mutilated bower

We throw in vein against our very earth

The sky is bearing down

Piety in guilt

All we are is the debris

Spinning around and around, betrayed

Go and gather all we know in purest silence

Then nothing more

Mijn plaats ligt niet in die onsterfelijke zee

ik ben slechts een boetedoening;

dagelijkse onbalans

Een spleet wordt uitgeschakeld tussen het nummer dat we niet horen

Het einde dat we niet voelen

We zullen altijd rustig wandelen in het geluid van je oorlogsvoering

Geen beweging, geen kracht

Rijker dan de rijkdom van koningen

Van vloek die we weten om niet te getuigen

Maar in het gras dat oprijst uit het graf.

Dat zijn wij

Er klinken duizend noten.

Dat zijn wij

De kou die in je buik zit.

Dat zijn wij

De erkenningsuitslag in al je eenzaamheid

Is het gewicht van de menselijke natuur?

Een drukke schop die niet meer in het zicht is achtergelaten, alweer

Levend in gedachten die te diep zijn voor tranen

De stilte van de geest, een verminkte prieel

We werpen een ader tegen onze hele aarde

De lucht komt naar beneden

Vroomheid in schuld

Alles wat we zijn is het puin

Draaiend rond en rond, verraden

Ga en verzamel alles wat we weten in pure stilte

Dan niets meer