To Where I Weep - Therion

The rays of sunlight glitter as they play upon your face

The touch of heaven lingers in the shape of God’s embrace

And a voice from down the ages so sweet and beautiful

Is reaching out to answer the calling of our soul

The sculptor’s art so proudly, it does form a masterpiece

You’re shaped unto perfection, from what eyes of man can see

But with time a magic moment reveals from where it’s dark

No human hand may ever portray what’s in your heart

The final light is streaming deep down to where I weep

Your face begins to ashen — your mystery to keep

But as your eyes grow darker to mankind you must seem

A stroke of light at nightfall, the temple of our dreams

I so much long to travel where only you can go

No matter where you’d lead me, beyond or far below

No man nor god would find us if truth was ours alone

A place to journey further, a place to journey home

De zonnestralen glinsteren terwijl ze op je gezicht spelen

De aanraking van de hemel blijft hangen in de vorm van Gods omhelzing

En een stem van door de eeuwen heen zo lief en mooi

Is uitreiken om de roeping van onze ziel te beantwoorden?

De kunst van de beeldhouwer is zo trots dat het een meesterwerk vormt

Je bent gevormd tot in de perfectie, van wat de ogen van de mens kunnen zien

Maar na verloop van tijd onthult een magisch moment waar het donker is

Geen enkele menselijke hand mag ooit uitbeelden wat er in je hart leeft

Het laatste licht straalt diep naar beneden naar waar ik huil

Je gezicht begint grauw te worden — je mysterie om te bewaren

Maar naarmate je ogen donkerder worden voor de mensheid, moet je lijken...

Een lichtstraal bij het vallen van de avond, de tempel van onze dromen

Ik verlang er zo naar om te reizen waar alleen jij heen kunt gaan

Het maakt niet uit waar je me heen zou leiden, verder of ver beneden

Geen mens of god zou ons vinden als de waarheid alleen van ons was

Een plek om verder te reizen, een plek om naar huis te reizen