Through Dust, Through Rain - Therion

Dear child of mine, pain turns to destiny…

Down from the mountains, in the form of a rose

The thunder of oceans shall bring forth the ghost

Of an infinite star that will rest in my tree

Like the full moon of night

Descending like me

Such is my journey

No matter where my spirit shall travel

You will be there…

Winter sheds its grief in snow

Summer weeps

It must be so

Thus let thee live

Unseen, unknown

Light is the body and no more than a shell

Releasing our spirits to heaven or hell

While embracing my love to let go of your hand

And to reach for a kingdom forgotten by man

Forgive my sister, she would not come

This travel, she said, you must do alone…

Bring to heart Johanna’s name

Through my blood you share the same

To hold, to keep through dust, through rain

Say you knew

Yes only you could grow the seeds of time

Run and flow through silver snow

Of mountains spring must climb

From this hill, to waters still

My heart will guide your way

Love and wrath, my epitaph

Before your name I lay

Lief kind van mij, pijn verandert in het lot...

Uit de bergen, in de vorm van een roos

De donder van de oceanen zal de geest voortbrengen

Van een oneindige ster die in mijn boom zal rusten

Zoals de volle maan van de nacht

Afdalen zoals ik

Zo is mijn reis

Het maakt niet uit waar mijn geest zal reizen

Jij zal daar zijn…

De winter verbergt zijn verdriet in de sneeuw

Zomer huilt

Het moet zo zijn

Dus laat u leven

Ongezien, onbekend

Licht is het lichaam en niet meer dan een omhulsel

Onze geest naar de hemel of de hel brengen

Terwijl ik mijn liefde omarm om je hand los te laten

En om te reiken naar een door de mens vergeten koninkrijk

Vergeef mijn zus, ze wilde niet komen

Deze reis, zei ze, moet je alleen doen...

Breng Johanna's naam ter harte

Door mijn bloed deel je hetzelfde

Om vast te houden, om door stof te blijven, door regen

Zeg dat je het wist

Ja, alleen jij zou de zaden van de tijd kunnen laten groeien

Ren en stroom door zilveren sneeuw

Van bergen moet de lente klimmen

Van deze heuvel, tot stille wateren

Mijn hart zal je de weg wijzen

Liefde en toorn, mijn grafschrift

Voor je naam lag ik