Seeds of Time - Therion

Everything we held so close is lost

A lonely world has long since gone to dust

A weightless word, a rain of light

A silver tear will fall on fields of gold

If you touch my hand you’ll seize the dark

And reach the sadness of a woken heart

A place that we can call our home…

In the earth I dig to feel you near

Your soil is black but I no longer fear

…will rise within a star and lead us there

You and me

Who are we?

Who is God?

War of man is over

No one has the answers

Of who will keep and

Sow the seeds of time

Alles wat we zo dichtbij hadden, is verloren gegaan

Een eenzame wereld is allang tot stof vergaan

Een gewichtloos woord, een regen van licht

Een zilveren traan zal vallen op velden van goud

Als je mijn hand aanraakt, grijp je het donker

En bereik het verdriet van een wakker hart

Een plek die we ons thuis kunnen noemen...

In de aarde graaf ik om je dichtbij te voelen

Je grond is zwart, maar ik ben niet langer bang

...zal oprijzen in een ster en ons daarheen leiden

Jij en ik

Wie zijn we?

Wie is God?

Oorlog van de mens is voorbij

Niemand heeft de antwoorden

Van wie zal houden en

Zaai de zaden van de tijd