Macabria - Theatres Des Vampires

In the night… when the stars sing litany of horror

I raise the chalice… full of blood to the dark moon that announces the death

In the dismal smiles… by the rotten mouth, painted eyes like a black pitch

A shout rises from beyond… from beyond «The death is near… the death has

arrived»

The singer with its tormented voice sings hymns of pain… pain…

The mad painter and its brush paints walls and windows black

Flowers fade… as she"d pass… when the bells over the ancient church ring

midnight…

Strange figures rise from the fog…

Like a funeral party… the children plays with old buried skulls…

The clown that never smiles kisses the woman with two heads

In de nacht ... wanneer de sterren litanie van horror zingen

Ik hef de kelk... vol bloed op naar de donkere maan die de dood aankondigt

In de sombere glimlachen ... bij de rotte mond, geschilderde ogen als een zwarte pek

Een schreeuw stijgt op van buiten... van buiten "De dood is nabij... de dood heeft"

aangekomen»

De zanger met zijn gekwelde stem zingt hymnes van pijn... pijn...

De gekke schilder en zijn penseel verven muren en ramen zwart

Bloemen verwelken... als ze voorbij zou gaan... als de klokken boven de oude kerk luiden

middernacht…

Vreemde figuren stijgen op uit de mist...

Als een begrafenisfeest... de kinderen spelen met oude begraven schedels...

De clown die nooit lacht kust de vrouw met twee hoofden