Carmilla - Theatres Des Vampires

Her black shadow at the foot of your bed

Her pure white dress you can feel her on your breast

You can’t stop her in the coils of her sweet spell

You can feel her she’s so close to your heart

Every night after tolling of last bell

Silent coming languid, graceful into a trance

You can’t stop her, no, you can’t talk, can’t escape

No more whispers.

no more sorrow no more pain

Carmilla, comes to me

Mircalla, I want you

Carmilla, she comes to you

Mircalla, I want your screams

Now I see you at the foot of my bed

Your pure white dress is a one great scarlet stain

I can’t stop you in the coils of your sweet spell

I can feel you, you’re so close to my heart

She comes to bring the sorrow

She is like a cold embrace

She murmurs words of madness

She comes to bring the death

«You are mine, you shall be mine «She says…"love will have its sacrifices.»

«there's a coldness beyond her years

In her smiling endless melancholy

The refusal to afford you the least ray of light»

You see her under the moon shadow

Standing near the feet of your bed

In her lacy white dress

Bathed, from her chin to her feet

In one great scarlet stain

She says again…

«there's no sacrifice without blood»

Haar zwarte schaduw aan het voeteneinde van je bed

Haar puur witte jurk, je voelt haar op je borst

Je kunt haar niet stoppen in de kronkels van haar zoete spreuk

Je kunt haar voelen, ze is zo dicht bij je hart

Elke avond na het luiden van de laatste bel

Stil komen loom, gracieus in een trance

Je kunt haar niet stoppen, nee, je kunt niet praten, je kunt niet ontsnappen

Geen gefluister meer.

geen verdriet meer geen pijn

Carmilla, komt naar me toe

Mircalla, ik wil jou

Carmilla, ze komt naar je toe

Mircalla, ik wil je geschreeuw

Nu zie ik je aan het voeteneind van mijn bed

Je puur witte jurk is een grote scharlakenrode vlek

Ik kan je niet stoppen in de kronkels van je zoete spreuk

Ik kan je voelen, je bent zo dicht bij mijn hart

Ze komt om het verdriet te brengen

Ze is als een koude omhelzing

Ze mompelt woorden van waanzin

Ze komt om de dood te brengen

«Je bent van mij, je zult van mij zijn «Ze zegt..."liefde zal zijn offers brengen.»

«er is een kou voorbij haar jaren»

In haar lachende eindeloze melancholie

De weigering om u de minste lichtstraal te geven»

Je ziet haar onder de maanschaduw

Bij de voeten van je bed staan

In haar kanten witte jurk

Gebadderd, van haar kin tot haar voeten

In één grote scharlakenrode vlek

Ze zegt nog eens...

«er is geen offer zonder bloed»