Leave - The Tragically Hip

«Do you mean the attack is routine?»

A bird asked of a bird

«In this context, a concave nest

How do we learn to hurt?»

«Do you mean there’s no variation?»

Watching a dog charge a flock

Of birds exploding in congregation

«Why plan when we stop?»

«I don’t know, but why suppose

It’s not the way it should be?

When you can fly above the great waiting list

As the crow implies we won’t be missed

We can leave, we can leave, we can leave»

It’s a routine flight for this bird tonight

There’s more worms than earth in the afterlife

Where the blind feed the blind

Whispering things like, «On the money» and «Bull's eye»

She picks up the little leaves

Where human wrecks are left to seed

Left to repaint their deities

And plaster away at their villainies

Where there’s love and there’s hope

«And do you hope those earthbound poets

Could learn to sing as good as us?

So we can sit back and enjoy our illusions

And our quietus?»

«Well, I don’t know, but why suppose

It’s not the way it should be?

When you can squawk and wait for word from above

And change yourself into something you love

When you leave, when you leave, you leave?»

"Bedoel je dat de aanval routine is?"

Een vogel gevraagd van een vogel

"In deze context een hol nest"

Hoe leren we pijn te doen?»

"Bedoel je dat er geen variatie is?"

Kijken hoe een hond een kudde oplaadt

Van vogels die exploderen in de gemeente

"Waarom plannen als we stoppen?"

"Ik weet het niet, maar waarom veronderstellen"

Is het niet zoals het zou moeten zijn?

Wanneer je boven de grote wachtlijst kunt vliegen

Zoals de kraai al aangeeft, zullen we niet worden gemist

We kunnen vertrekken, we kunnen vertrekken, we kunnen vertrekken»

Het is een routinevlucht voor deze vogel vanavond

Er zijn meer wormen dan aarde in het hiernamaals

Waar de blinden de blinden voeden

Dingen fluisteren als, «On the money» en «Bull's eye»

Ze pakt de kleine blaadjes op

Waar menselijke wrakken worden overgelaten om te zaaien

Links om hun goden opnieuw te schilderen

En pleisteren op hun schurken

Waar liefde is en hoop

«En hoop je dat die aardgebonden dichters

Zou je net zo goed kunnen leren zingen als wij?

Zodat we achterover kunnen leunen en genieten van onze illusies

En onze Quietus?»

"Nou, ik weet het niet, maar waarom veronderstellen"

Is het niet zoals het zou moeten zijn?

Wanneer je kunt krijsen en wachten op een woord van boven

En verander jezelf in iets waar je van houdt

Als je weggaat, als je weggaat, ga je weg?»