The Tale Of Dusty And Pistol Pete - The Smashing Pumpkins

Dusty screams, through doors and imaginary floors

«Why can’t you miss me?»

Pistol pete removes the final breaths from her unkind and she is shaken

What does this mean in love or in peace?

With you lying next to me

So faithless serene

And she calls to him

Let the waste cross the ancient trails to you

Far out beneath the sorrow clouds

Let them taste the bitter lost mistake of you

Let them cry out through your rusted scars

Alone he roams inside the ordinary catacombs of her waiting

With raven hands she steals and staggers towards her man

Still scorned by his demon

Because he’s undone

Become the language of

Disaster and love, vengeance and dust

And she calls to him

Let the waste cross the ancient trails to you

Far out beneath the sorrow clouds

Let them taste the bitter lost mistake of you

Let them cry out through your rusted scars

Dusty screams, through doors and imaginary scenes

Of hurt and teardrop

As he holds her down, in the cold lonely winds

Together again, her inside him

And she calls to him

Let the waste cross the ancient trails to you

Far out beneath the sorrow clouds

Let them taste the bitter lost mistake of you

Let them cry out through your rusted scars

Stoffig geschreeuw, door deuren en denkbeeldige vloeren

"Waarom kun je me niet missen?"

Pistool Pete haalt de laatste adem uit haar onaardige en ze is geschokt

Wat betekent dit in liefde of in vrede?

Met jou die naast me ligt

Zo trouweloos sereen

En ze roept naar hem

Laat het afval de oude paden naar jou kruisen

Ver weg onder de wolken van verdriet

Laat ze de bittere verloren fout van jou proeven

Laat ze het uitschreeuwen door je verroeste littekens

Alleen dwaalt hij door de gewone catacomben van haar wachten

Met ravenhanden steelt ze en wankelt naar haar man

Nog steeds geminacht door zijn demon

Omdat hij ongedaan is gemaakt

Word de taal van

Ramp en liefde, wraak en stof

En ze roept naar hem

Laat het afval de oude paden naar jou kruisen

Ver weg onder de wolken van verdriet

Laat ze de bittere verloren fout van jou proeven

Laat ze het uitschreeuwen door je verroeste littekens

Stoffig geschreeuw, door deuren en denkbeeldige scènes

Van pijn en tranen

Terwijl hij haar vasthoudt, in de koude eenzame winden

Weer samen, haar in hem

En ze roept naar hem

Laat het afval de oude paden naar jou kruisen

Ver weg onder de wolken van verdriet

Laat ze de bittere verloren fout van jou proeven

Laat ze het uitschreeuwen door je verroeste littekens