Act Won (Things Fall Apart) - The Roots

You are all…

We don’t even come to see our own, man.

Listen, Freddy, listen…

If we had to depend upon black people to eat,

We would starve to death.

You’ve been out there,

You on the bandstand,

You look out there, What do you see?

You see Japanese, you see… you see West Germans,

You see Slobovic, you know, anything, except our people man.

It makes no sense, it incenses me that our own people

Don’t realize our own heritage, our own culture.

This is our music.

That’s bullshit!

Why?

That’s all bullshit.

Everything, everything you just said is bullshit.

You’re complaining about-

I’m talking about the audience.

That’s right.

The people don’t come because you grandiose motherfuckers don’t play

shit that they like.

If you played the shit that they liked,

then the people would come.

Simple as that.

Inevitably, hip-hop records are treated as though they are disposable.

They are not maximized as product, not to mention as art.

First section is a scene from «Mo'Better Blues» by Spike Lee.

Second section is an unknown comment.

Jullie zijn allemaal…

We komen niet eens om die van onszelf te zien, man.

Luister, Freddy, luister...

Als we afhankelijk zouden zijn van zwarte mensen om te eten,

We zouden verhongeren.

Je bent daar geweest,

Jij op de muziektent,

Je kijkt naar buiten, wat zie je?

Je ziet Japans, je ziet... je ziet West-Duitsers,

Zie je Slobovic, je weet wel, alles, behalve onze mensen man.

Het slaat nergens op, het maakt me woedend dat onze eigen mensen

Realiseer ons niet ons eigen erfgoed, onze eigen cultuur.

Dit is onze muziek.

Dat slaat nergens op!

Waarom?

Dat is allemaal onzin.

Alles, alles wat je net zei is onzin.

Je klaagt over-

Ik heb het over het publiek.

Dat klopt.

De mensen komen niet omdat jullie grandioze klootzakken niet spelen

shit die ze leuk vinden.

Als je de shit speelde die ze leuk vonden,

dan zouden de mensen komen.

Simpel als dat.

Het is onvermijdelijk dat hiphopplaten worden behandeld alsof ze wegwerpbaar zijn.

Ze worden niet gemaximaliseerd als product, om nog maar te zwijgen van kunst.

Het eerste deel is een scène uit «Mo'Better Blues» van Spike Lee.

Het tweede gedeelte is een onbekende reactie.