At Arms Length - The Provenance

The tears, the crying, this world is dying,

And all I can picture is black.

The lack, the sorrow, denuding the morrow,

Somehow it always comes back.

The distance, I’m further away from you now,

Drifting apart from my world.

This venture I’ve started, rejecting it all,

I’ll never let go of my word.

Clinging to fragments, pieces and segments,

Never have I been alone.

You’ve always been there, feeding my strength,

Always been there, at arms length,

Always been there, feeding my strength…

What I’ve become, the person I am,

Stands taller than most of you all,

The goals I set out to achieve in this world,

I’ve faced them now, both big and small.

The tears, the crying, please stop your lying,

And skip all your empty promises.

The lack, the sorrow, denuding our morrow,

But somehow, it cannot get darker than this.

The world, still at arms length…

De tranen, het huilen, deze wereld sterft,

En alles wat ik kan zien is zwart.

Het gemis, het verdriet, het ontbloten van de volgende dag,

Op de een of andere manier komt het altijd terug.

De afstand, ik ben nu verder van je verwijderd,

Afdrijvend van mijn wereld.

Deze onderneming die ik ben begonnen, alles afwijzend,

Ik zal mijn woord nooit loslaten.

Vastklampen aan fragmenten, stukken en segmenten,

Nooit ben ik alleen geweest.

Je bent er altijd geweest, voedde mijn kracht,

Altijd daar geweest, op armlengte,

Altijd daar geweest, mijn kracht voedend...

Wat ik ben geworden, de persoon die ik ben,

Staat groter dan de meesten van jullie allemaal,

De doelen die ik in deze wereld wilde bereiken,

Ik ben ze nu tegengekomen, zowel groot als klein.

De tranen, het huilen, stop alsjeblieft met liegen,

En sla al je loze beloften over.

Het gemis, het verdriet, dat onze morgen ontbloot,

Maar op de een of andere manier kan het niet donkerder worden dan dit.

De wereld, nog steeds op afstand...