Miss Fay Regrets - The Pretty Things

You’re corrugated steel baby

Platinum to feel lady,

Eyes are just two heavy stones,

Someone, spilt the glass,

And you’re ageing much too fast,

And, you say that you’ve been left alone.

You’re leant against the night,

But you say you feel alright,

Only somebody has stolen your home.

The pearls around your neck

There at great expense were set,

But your tangled hair resists the comb,

No where to go now she has fallen,

No one to come see her,

For she was born to the screen,

And as she performed,

Their hearts really melted, Ahh …

Sure I’ve seen your face before,

But yes then there was a war,

And depression left the world so flat,

Yes, you were super-huge baby,

Limousines you used,

But your memory it clouds after that.

You say what’s this part of town,

And yes it’s a long way down,

And you swear you didn’t know it existed.

You’re from high on the hill,

And the fact you’re not there still,

I would surely have killed you ninth husband.

No where to go …

Well could I spare the fare,

'Cause your cheque book isn’t there,

Could I take you to where your hotel is.

Oh yes I told them who you were,

But they said they would prefer it,

If you would find another place to crash in,

I know the streets are very cold,

And the shallow walls don’t hold,

The shelter and protection you’re seeking.

And as I walk away,

You turn to me and say,

You’d rather I forget about our meeting.

No where to go now she has fallen …

Je bent van golfstaal schat

Platina om dame te voelen,

Ogen zijn slechts twee zware stenen,

Iemand heeft het glas gemorst,

En je veroudert veel te snel,

En je zegt dat je alleen bent gelaten.

Je leunt tegen de nacht,

Maar je zegt dat je je goed voelt,

Alleen iemand heeft je huis gestolen.

De parels om je nek

Daar werden tegen hoge kosten

Maar je verwarde haar weerstaat de kam,

Geen waar te gaan nu ze is gevallen,

Niemand die haar komt opzoeken,

Want ze werd geboren op het scherm,

En terwijl ze optrad,

Hun harten smolten echt, Ahh...

Natuurlijk heb ik je gezicht eerder gezien,

Maar ja, toen was er oorlog,

En depressie liet de wereld zo plat achter,

Ja, je was een supergrote baby,

Limousines die je gebruikte,

Maar je geheugen wordt daarna beneveld.

Je zegt wat dit deel van de stad is,

En ja, het is een lange weg naar beneden,

En je zweert dat je niet wist dat het bestond.

Je komt van hoog op de heuvel,

En het feit dat je er nog steeds niet bent,

Ik zou je zeker als negende man hebben vermoord.

Geen waar te gaan...

Nou, zou ik de rit kunnen besparen,

Omdat je chequeboek er niet is,

Kan ik u naar uw hotel brengen?

Oh ja, ik heb ze verteld wie je was,

Maar ze zeiden dat ze het liever hadden,

Als je een andere plek zou vinden om te crashen,

Ik weet dat de straten erg koud zijn,

En de ondiepe muren houden geen stand,

De beschutting en bescherming die u zoekt.

En terwijl ik wegloop,

Je draait je naar mij en zegt:

Je hebt liever dat ik onze ontmoeting vergeet.

Geen waar te gaan nu ze is gevallen...