The Band Played Waltzing Matilda - The Pogues

When I was a young man I carried me pack

And I lived the free life of the rover

From the Murray’s green basin to the dusty outback

I waltzed my Matilda all over

Then in 1915, the country said, «Son

It’s time you stop ramblin', there’s work to be done.»

So they gave me a tin hat, and they gave me a gun

And they sent me away to the war

And the band played «Waltzing Matilda,»

As our ship pulled away from the quay

And amidst all the cheers, the flag waving, and tears

We sailed off to Gallipoli

And how well I remember that terrible day

How our blood stained the sand and the water;

And of how in that hell that they call Suvla Bay

We were butchered like lambs at the slaughter

Johnny Turk, he was ready, he primed himself well;

He chased us with bullets, and he rained us with shell --

And in five minutes flat, he’d blown us all to hell

Nearly blew us right back to Australia

But the band played «Waltzing Matilda,»

When we stopped to bury our slain

Well, we buried ours, and the Turks buried theirs

Then we started all over again

And those that were left, well, we tried to survive

In that mad world of blood, death and fire

And for ten weary weeks I kept myself alive

Though around me the corpses piled higher

Then a big Turkish shell knocked me arse over head

And when I woke up in my hospital bed

And saw what it had done, well, and wished I was dead --

Never knew there was worse things than dying

For I’ll go no more «Waltzing Matilda,»

All around the green bush far and near--

To hump tents and pegs, a man needs both legs

No more «Waltzing Matilda» for me

So they collected the cripples;

the wounded, and maimed

And they shipped us back home to Australia

The legless, the armless, the blind, the insane

Those proud wounded heroes of Suvla

And as our ship sailed into Circular Quay

I looked at the place where me legs used to be

And thanked Christ there was no-one there waiting for me

To grieve, to mourn and to pity

And the band played «Waltzing Matilda,»

As they carried us down the gangway

But nobody cheered, they just stood and stared

And they turned all their faces away

And now every April, I sit on my porch

And I watch the parade pass before me

And I watch my old comrades, how proudly they march

Renewing old dreams and past glory

And the old men march slowly, all bent, stiff and sore

They’re tired old men from a forgotten war

And the young people ask «What are they marching for?»

And I ask meself the same question

But the band plays «Waltzing Matilda,»

And the old men answer the call

But as year by year, the numbers get fewer

Someday, no one will march there at all

Waltzing Matilda, waltzing Matilda

Who’ll come a-waltzing Matilda with me?

And their ghosts may be heard as they march by the billabong

Who’ll come a-Waltzing Matilda with me?

Toen ik een jonge man was, droeg ik mijn rugzak

En ik leefde het vrije leven van de rover

Van het groene stroomgebied van Murray tot de stoffige outback

Ik walste mijn Matilda helemaal over

Toen, in 1915, zei het land: "Zoon"

Het wordt tijd dat je stopt met ramblin', er is werk aan de winkel.»

Dus gaven ze me een tinnen hoed, en ze gaven me een pistool

En ze stuurden me weg naar de oorlog

En de band speelde «Waltzing Matilda»

Toen ons schip wegreed van de kade

En te midden van al het gejuich, de vlag die zwaait en de tranen

We zeilden naar Gallipoli

En hoe goed herinner ik me die vreselijke dag

Hoe ons bloed het zand en het water bevlekte;

En hoe in die hel die ze Suvla Bay noemen

We werden afgeslacht als lammeren bij de slachting

Johnny Turk, hij was er klaar voor, hij bereidde zich goed voor;

Hij achtervolgde ons met kogels, en hij beregende ons met granaat --

En in vijf minuten plat, had hij ons allemaal naar de hel geblazen

Blies ons bijna terug naar Australië

Maar de band speelde «Waltzing Matilda»

Toen we stopten om onze gesneuvelden te begraven

Nou, wij hebben de onze begraven en de Turken hebben de hunne begraven

Toen begonnen we helemaal opnieuw

En degenen die overbleven, nou, we probeerden te overleven

In die gekke wereld van bloed, dood en vuur

En tien vermoeide weken hield ik mezelf in leven

Hoewel om me heen de lijken zich hoger opstapelden

Toen sloeg een grote Turkse granaat me tegen mijn hoofd

En toen ik wakker werd in mijn ziekenhuisbed

En zag wat het had gedaan, nou ja, en wenste dat ik dood was --

Nooit geweten dat er ergere dingen waren dan doodgaan

Want ik ga niet meer «Waltzing Matilda»

Rondom de groene struik ver en dichtbij...

Om tenten en haringen te bulten, heeft een man beide benen nodig

Geen «Waltzing Matilda» meer voor mij

Dus verzamelden ze de kreupelen;

de gewonden en verminkten

En ze hebben ons terug naar huis gestuurd naar Australië

De beenloze, de armloze, de blinde, de krankzinnige

Die trotse gewonde helden van Suvla

En toen ons schip Circular Quay binnenvoer

Ik keek naar de plek waar mijn benen waren

En bedankte Christus dat er niemand op me wachtte

Treuren, rouwen en medelijden hebben

En de band speelde «Waltzing Matilda»

Terwijl ze ons door de loopplank droegen

Maar niemand juichte, ze stonden gewoon te staren

En ze draaiden al hun gezichten weg

En nu zit ik elk jaar in april op mijn veranda

En ik kijk hoe de parade voor me voorbij trekt

En ik kijk naar mijn oude kameraden, hoe trots ze marcheren

Oude dromen en vergane glorie vernieuwen

En de oude mannen marcheren langzaam, allemaal gebogen, stijf en pijnlijk

Het zijn vermoeide oude mannen uit een vergeten oorlog

En de jongeren vragen «Waar marcheren ze voor?»

En ik stel mezelf dezelfde vraag

Maar de band speelt «Waltzing Matilda»

En de oude mannen beantwoorden de oproep

Maar jaar na jaar worden de aantallen minder

Op een dag zal er helemaal niemand meer marcheren

Matilda walsen, Matilda walsen

Wie gaat er met mij mee walsen met Matilda?

En hun geesten kunnen worden gehoord als ze marcheren door de billabong

Wie gaat er met mij mee Waltzing Matilda?