Haunting - The Pogues

Sit down on that stool hear the can’t of a fool

And a strange tale I’ll impart to ye

Of a time that I lived at the buff of a hill

'Neath the burial chambers you see

One Saturday night I got up on my bike

To go to a dance in the town

I set off at seven to be there at eleven

No thought of the rain coming down

As I pushed up the hill the rain started to spill

So for shelter I had to resort

Helter skelter I went as downhill I sped

To the trees at the old fairy fort

I pulled up my bike be a tree in the gripe

To find shelter out of the storm

The rain it came down and like stones beat the ground

But it was grand to be dry in that storm

I was dreaming away about better days

When a voice it says dirty ould night

I fell over me bike I got such a fright

When the ghostly voice bid me the night

I jumped up with a start gave the storm not a thought

As the hail beat a rhythm on me

And I stared at the tree that had spoken to me

Not a body was there I could see

The voice I had heard not another word said

As the hair on the head stood on me

And I said an «Our Father» as I peddled much faster

Away from that ghost haunted tree

For weeks and weeks after with nerves a disaster

Nowhere near that road would I go

And from dusk through the night I would shake with the fright

Of the tree that had haunted me so

Now whenever I go to a dance in the town

I make sure not to stop on the way

To be there for eleven I still leave at seven

But I go by a different way

Ga op die kruk zitten, hoor het niet van een dwaas

En een vreemd verhaal dat ik je zal vertellen

Van een tijd dat ik leefde op de buffel van een heuvel

'Onder de grafkamers zie je'

Op een zaterdagavond stond ik op op mijn fiets

Naar een dansfeest in de stad gaan

Ik vertrok om zeven uur om er om elf uur te zijn

Geen gedachte aan de regen die naar beneden komt

Toen ik de heuvel opduwde begon het te regenen

Dus voor onderdak moest ik mijn toevlucht nemen

Helter skelter Ik ging zo bergaf dat ik snelde

Naar de bomen bij het oude feeënfort

Ik trok mijn fiets omhoog als een boom in de gripe

Om beschutting te vinden voor de storm

De regen kwam naar beneden en als stenen sloegen de grond

Maar het was geweldig om droog te zijn in die storm

Ik droomde weg over betere dagen

Als een stem zegt 'vuile nacht'

Ik viel over mijn fiets ik schrok zo

Wanneer de spookachtige stem me de nacht biedt

Ik sprong op met een start, gaf de storm geen idee

Terwijl de hagel een ritme op me sloeg

En ik staarde naar de boom die tegen me had gesproken

Er was geen lichaam dat ik kon zien

De stem die ik had gehoord, zei geen ander woord

Zoals het haar op het hoofd op mij stond

En ik zei een «Onze Vader» terwijl ik veel sneller trapte

Weg van die spookachtige boom

Voor weken en weken daarna met zenuwen een ramp

Nergens in de buurt van die weg zou ik gaan

En van de schemering tot de nacht zou ik beven van de schrik

Van de boom die me zo had achtervolgd

Als ik nu naar een dansfeest in de stad ga

Ik zorg ervoor dat ik niet stop onderweg

Om er om elf uur te zijn, vertrek ik nog steeds om zeven uur

Maar ik ga op een andere manier