You Can Never Go Home - The Moody Blues

I don’t know what I’m searching for,

I never have opened the door.

Tomorrow may find me at last,

Turning my back on the past.

But time will tell of stars that fell,

A million years ago.

Memories can never take you back,

Home, sweet, home.

You can never go home any more.

All my life I never really knew me till today.

Now I know I’m just another step along the way.

I lie awake for hours,

I’m just waiting for the sun,

When the journey we are making has begun.

Don’t deny the feeling,

That is stealing through your heart,

Every happy ending needs to have a start.

All my life I never really knew me till today.

Now I know I’m just another step along the way.

Weep no more for treasures,

You’ve been searching for in vain,

'Cos the truth is gently falling with the rain.

High above the forests,

Lie the pastures of the sun,

Where the two that learned the secret now are one.

I don’t know what I’m searching for,

I never have opened the door.

Tomorrow might find me at last,

Turning my back on the past.

But time will tell of stars that fell,

A million years ago.

Memories can never take you back,

Home, sweet, home.

You can never go home any more.

Ik weet niet wat ik zoek,

Ik heb de deur nog nooit geopend.

Morgen vind je me misschien eindelijk,

Het verleden de rug toekeren.

Maar de tijd zal leren van sterren die vielen,

Een miljoen jaar geleden.

Herinneringen kunnen je nooit terugnemen,

Oost West Thuis Best.

Je kunt nooit meer naar huis.

Mijn hele leven heb ik me nooit echt gekend tot vandaag.

Nu weet ik dat ik weer een stap verder ben.

Ik lig uren wakker,

Ik wacht gewoon op de zon,

Wanneer de reis die we maken is begonnen.

Ontken het gevoel niet,

Dat is stelen door je hart,

Elk happy end moet een begin hebben.

Mijn hele leven heb ik me nooit echt gekend tot vandaag.

Nu weet ik dat ik weer een stap verder ben.

Huil niet meer om schatten,

Je hebt tevergeefs gezocht,

Want de waarheid valt zachtjes mee met de regen.

Hoog boven de bossen,

Lig op de weiden van de zon,

Waar de twee die het geheim hebben geleerd nu één zijn.

Ik weet niet wat ik zoek,

Ik heb de deur nog nooit geopend.

Morgen zou je me misschien eindelijk kunnen vinden,

Het verleden de rug toekeren.

Maar de tijd zal leren van sterren die vielen,

Een miljoen jaar geleden.

Herinneringen kunnen je nooit terugnemen,

Oost West Thuis Best.

Je kunt nooit meer naar huis.