I Spew Thee out of My Mouth - The Monolith Deathcult

Shrovetide is violated by heathens

Nefarious splurges of sin

Persuasion is trembling with fever

And became a mantra of occult tongues

Mankind enclasped Doom

He turned his back on God

Virtue became ultra-decadence

We are all libertines of the damned

A Fidei Defensor arises

Flogged and whipped from head to foot

The body cleansed by self-flagellation

Supressed the lust of flesh and blood

Night after night grim voices shriek

In portentous horror dreams

Even though his room was locked

But a Seraph comes unseen

The bloodstained walls surround him

Icons made of Calvary wounds

Dreams of riddance were shattered in sin

Ill-fated to avert doom

Let me embrace my fate which was adrift and hung

I will be again the apple of his eye

Take me from among the doomed Laodiceans

Whose defamation thrilled the seething skies

The man started to cry, hands held to the sky

And expected to be purified in flames

But the Angel smiled and took the Book

And commanded his holy mandate

«The Lord foresees thy mother’s advent

Into the ranks of Paradise

So spare him grief and deep distress

And take her worthless life!»

But shall she be refined in Thine holy light?

Her spirit will shine will thousand suns

Condone my doubt, but who am I?

The haranguing priest of the newborn Herod king

The Fallen Seraph lowered his radiant mask

And showed the man the countenance of the fallen Morningstar

Night after night his skin was flogged

Damn those recurrent dreams

Desperately flogging for relief

While murmuring blasphemies

The bloodstained walls surround him

Icons made of Calvary wounds

Dreams of riddance were shattered in sin

Ill-fated to avert doom

Let me embrace my fate which was adrift and hung

I will be again the apple of his eye

Take me from among the doomed Laodiceans

Whose defamation thrilled the seething skies

«Christ, enthroned in highest heavens

Hear me crying from the deep

For the fateful ones departed

For the souls in a Laodicean sleep

King of Glory, hear my voice

Grant thy Faithful rest, I pray

I have sinned, and may not bide it

If you mark my steps astray

She is Thine, O take her quickly

Thou art her hope, O raise her high

Ever hoping, ever trusting

Unto Thee I strive and cry

Let them through thy boundless mercy

From all evil be restored

Hearken to the voices pleading

Of Thy Church, O gracious Lord!»

The Fallen Seraph lowered his radiant mask

And showed the man the countenance of the fallen Morningstar

The man seemed stricken by a thousand bludgeons

Penetrating just-healed wounds as foreplay for the storm

«So because thou art lukewarm, and neither hot nor cold

I will spew thee out of my mouth.»

(Revelations 3:16)

Vastenavond wordt geschonden door heidenen

Snode uitspattingen van zonde

Persuasion beeft van koorts

En werd een mantra van occulte tongen

De mensheid omsingelde Doom

Hij keerde God de rug toe

Deugd werd ultra-decadentie

We zijn allemaal libertijnen van de verdoemden

Er ontstaat een Fidei Defensor

Gegeseld en geslagen van top tot teen

Het lichaam gereinigd door zelfkastijding

Onderdrukte de lust van vlees en bloed

Nacht na nacht schreeuwen grimmige stemmen

In onheilspellende horrordromen

Ook al was zijn kamer op slot

Maar een Seraph komt ongezien

De met bloed besmeurde muren omringen hem

Pictogrammen gemaakt van Golgotha-wonden

Dromen van bevrijding werden verbrijzeld in zonde

Noodlottig om onheil af te wenden

Laat me mijn lot omarmen dat op drift was en bleef hangen

Ik zal weer zijn oogappel zijn

Haal mij uit de verdoemde Laodiceërs

Wiens laster de ziedende lucht in vervoering bracht

De man begon te huilen, zijn handen naar de hemel gericht

En zal naar verwachting in vlammen worden gezuiverd

Maar de Engel glimlachte en nam het Boek

En beval zijn heilige mandaat

«De Heer voorziet de komst van je moeder

In de gelederen van het paradijs

Dus bespaar hem verdriet en diepe nood

En neem haar waardeloze leven!»

Maar zal ze verfijnd worden in Uw heilig licht?

Haar geest zal schijnen met duizend zonnen

Vergeef mijn twijfel, maar wie ben ik?

De tierende priester van de pasgeboren koning Herodes

De Fallen Seraph liet zijn stralende masker zakken

En toonde de man het gelaat van de gevallen Morgenster

Nacht na nacht werd zijn huid gegeseld

Verdomme die terugkerende dromen

Wanhopig geseling voor verlichting

Onder het mompelen van godslasteringen

De met bloed besmeurde muren omringen hem

Pictogrammen gemaakt van Golgotha-wonden

Dromen van bevrijding werden verbrijzeld in zonde

Noodlottig om onheil af te wenden

Laat me mijn lot omarmen dat op drift was en bleef hangen

Ik zal weer zijn oogappel zijn

Haal mij uit de verdoemde Laodiceërs

Wiens laster de ziedende lucht in vervoering bracht

«Christus, troont in de hoogste hemelen

Hoor me huilen vanuit de diepte

Voor de noodlottige vertrokken

Voor de zielen in een Laodicese slaap

Koning der Glorie, hoor mijn stem

Schenk uw trouwe rust, bid ik

Ik heb gezondigd en kan het niet afwachten

Als je mijn stappen op een dwaalspoor zet

Ze is van U, neem haar snel mee

Gij zijt haar hoop, o verhef haar hoog

Altijd hopend, altijd vertrouwend

Tot U streef ik en roep ik

Laat ze door uw grenzeloze genade

Van alle kwaad worden hersteld

Luister naar de smekende stemmen

Van Uw Kerk, o genadige Heer!»

De Fallen Seraph liet zijn stralende masker zakken

En toonde de man het gelaat van de gevallen Morgenster

De man leek getroffen door duizend knuppels

Doordringende net geheelde wonden als voorspel voor de storm

'Dus omdat je lauw bent en noch warm noch koud

Ik zal je uit mijn mond spuwen.»

(Openbaring 3:16)