Return To Yesterday - The Lilac Time

It was the day before the day before yesterday

When we thought everything would now go our way

We inherited a fortune of innocence

And they took it all away

We travel on the last bus from sanity

Through province town to cities of obscurity

And some way down the road it occurs to me That I might have missed my stop

But I will not return to yesterday

Or smooth out the human clay

We’ll face this new England like we always have

In a fury of denial

We’ll go out dancing on the tiles

Help me down, but don’t take me back

I heard a lover calling to Saint Anthony

Sadly treating love like her property

Only battles can be lost and so it seems we do But I’m hoping for a change

I left you at the bus stop in working town

Now the service has been cut, re-named slumberdown

I can see you on the bars of your brother’s bicycle

Now I hope you’re not alone

But I will not return to yesterday

Or smooth out the human clay

We’ll face this new England like we always have

In a fury of denial

We’ll go out dancing on the tiles

Help me down, but don’t take me back

And all the politician creeps

I know they want them back

And the couturier weeps

She knows they won’t come back

And the lovers who seldom speak

I know they want them back

And me falling back into your half term kisses

No, I will not return to yesterday

Or smooth out the human clay

We’ll face this new England like we always have

In a fury of denial

We’ll go out dancing on the tiles

Help me down, but don’t take me back

Het was eergisteren

Toen we dachten dat alles nu naar onze zin zou gaan

We hebben een fortuin van onschuld geërfd

En ze namen het allemaal weg

We reizen met de laatste bus vanuit Sanity

Door provinciestad naar onbekende stad

En ergens op de weg komt het me voor dat ik mijn stop misschien heb gemist

Maar ik zal niet terugkeren naar gisteren

Of maak de menselijke klei glad

We zullen dit nieuwe Engeland tegemoet treden zoals we altijd hebben gedaan

In een woede van ontkenning

We gaan dansen op de tegels

Help me, maar breng me niet terug

Ik hoorde een minnaar roepen naar Sint-Antonius

Helaas behandelt liefde als haar eigendom

Alleen gevechten kunnen worden verloren en dus lijkt het erop dat we dat doen, maar ik hoop op een verandering

Ik heb je achtergelaten bij de bushalte in de werkstad

Nu is de dienst afgebroken, hernoemd naar slumberdown

Ik zie je op de tralies van de fiets van je broer

Nu hoop ik dat je niet de enige bent

Maar ik zal niet terugkeren naar gisteren

Of maak de menselijke klei glad

We zullen dit nieuwe Engeland tegemoet treden zoals we altijd hebben gedaan

In een woede van ontkenning

We gaan dansen op de tegels

Help me, maar breng me niet terug

En alle politici kruipen

Ik weet dat ze ze terug willen

En de couturier huilt

Ze weet dat ze niet terug zullen komen

En de geliefden die zelden spreken

Ik weet dat ze ze terug willen

En ik val terug in je halve kusjes

Nee, ik ga niet terug naar gisteren

Of maak de menselijke klei glad

We zullen dit nieuwe Engeland tegemoet treden zoals we altijd hebben gedaan

In een woede van ontkenning

We gaan dansen op de tegels

Help me, maar breng me niet terug