Beyond the Crimson Nightsky - The Last Hangmen

all the lights turn dark

while I’m walking through

those empty streets

black like my thoughts

bothered by my vicious deeds

all my victims

haunt me in those lonely nights

these were murders

and no equal fights

a veil of blood

tortures my mind for so long years

I’m lost alone in all their fears

a veil of blood

tortures my mind for so long years

I’m lost alone in all their screams

my look turns at the stars above me

and I hate them for their freedom

stuck here on earth

imprisoned in my memories

craving for salvation

for all who crossed my way

desiring recreation

reached my final day

at the end of the road

I reached my destination

beyond the crimson nightsky I dive

finally I’m my own hangmen

found my peace in suicide

on my way down to mother earth

a smile comes over my face

freed of all the guilt

I close my eyes forever

knowing that it can’t be worse

I leave this valley of pain

no regrets or doubts anymore

my soul can breathe again

a veil of blood

had tortured my mind for so long years

I was lost alone in all their fears

a veil of blood

had tortured my mind for so long years

I was lost alone in all their screams

alle lichten worden donker

terwijl ik er doorheen loop

die lege straten

zwart zoals mijn gedachten

last van mijn wrede daden

al mijn slachtoffers

achtervolg me in die eenzame nachten

dit waren moorden

en geen gelijke gevechten

een sluier van bloed

martelt mijn geest voor zo lange jaren

Ik ben alleen verloren in al hun angsten

een sluier van bloed

martelt mijn geest voor zo lange jaren

Ik ben alleen verloren in al hun geschreeuw

mijn blik draait naar de sterren boven mij

en ik haat ze vanwege hun vrijheid

vast hier op aarde

gevangen in mijn herinneringen

verlangen naar verlossing

voor iedereen die mijn weg kruiste

verlangen naar ontspanning

mijn laatste dag bereikt

aan het einde van de weg

Ik heb mijn bestemming bereikt

voorbij de karmozijnrode nachthemel duik ik

eindelijk ben ik mijn eigen beul

vond mijn rust in zelfmoord

op weg naar moeder aarde

er komt een glimlach over mijn gezicht

bevrijd van alle schuld

Ik sluit mijn ogen voor altijd

wetende dat het niet erger kan

Ik verlaat deze vallei van pijn

geen spijt of twijfel meer

mijn ziel kan weer ademen

een sluier van bloed

had mijn geest zo lange jaren gekweld

Ik was alleen verloren in al hun angsten

een sluier van bloed

had mijn geest zo lange jaren gekweld

Ik was alleen verloren in al hun geschreeuw