The Medicine - The Jazz June

Speaking the worlds worth of insignificance

Guess I should have left left-alone unsaid

'Cause it’s been cold

Cold as forever

On this forever afternoon

When a pink drop is already too loud

Charcoal has erased the ceiling

I guess the burn has settled somewhere past the city

Lights they burn in fever yellows

Guess I should have left the questions left unsaid

The medicines a simple answer to rely on

So I fucked up but I’m getting on with my life

It feels like there’s a point to everything

The summer holds the nails to kill the questions

When I’m beating paper with ink

Over de onbeduidendheid van de wereld gesproken

Ik denk dat ik onuitgesproken had moeten blijven

Omdat het koud is geweest

Koud als voor altijd

Op deze eeuwige middag

Wanneer een roze druppel al te luid is

Houtskool heeft het plafond gewist

Ik denk dat de brandwond ergens voorbij de stad is neergedaald

Lichten die ze branden in koortsgeel

Ik denk dat ik de vragen onuitgesproken had moeten laten

De medicijnen een eenvoudig antwoord om op te vertrouwen

Dus ik heb het verkloot, maar ik ga door met mijn leven

Het voelt alsof alles een punt heeft

De zomer houdt de spijkers vast om de vragen te doden

Als ik papier verklop met inkt