At the Artist's Leisure, Pt. 2 - The Jazz June

She has a way of sitting in cold puddles

A reach away from hanging on

A breeze between the cracks

And she takes a nice warm sip

The frosty drips of cold vanilla

Rolling softly down her lungs

The wind slips beneath the reaches of the bold and the blinding days

The wind that knocks you off your feet

You don’t go asleep at night

Yeah you lay there with your eyes peeled and wide at the ceiling

Opening her eyes to the old main in Florence

He walks between the scene and makes a path all his own

At a glance it might seem ordinary without the colors

But the man holds a moment filled and floating in her eyes

It’s enough to see the canvas between the border

To ease the embers in the eyes

You don’t go to sleep at night

Yeah you lay there with your eyes peeled and wide at the ceiling

Ze heeft de neiging om in koude plassen te zitten

Een bereik verwijderd van blijven hangen

Een briesje tussen de kieren

En ze neemt een lekkere warme slok

De ijzige druppels van koude vanille

Zachtjes rollend door haar longen

De wind glijdt onder het bereik van de gedurfde en de verblindende dagen

De wind die je van je voeten stoot

Je gaat 's nachts niet slapen

Ja, je lag daar met je ogen open en wijd naar het plafond

Haar ogen openen voor de oude stad in Florence

Hij loopt tussen de scènes door en maakt zijn eigen pad

In één oogopslag lijkt het misschien gewoon zonder de kleuren

Maar de man houdt een moment vol en zwevend in haar ogen

Het is voldoende om het canvas tussen de rand te zien

Om de sintels in de ogen te verlichten

Je gaat 's nachts niet slapen

Ja, je lag daar met je ogen open en wijd naar het plafond