The Animal Speaks - The Golden Palominos, Jack Bruce

Gotta cross these night sky lights.

Down through the doorway, where I could lose a life.

The mess, obsessed, immersed in the lewd perfume.

Feel some woman in the room.

Maybe somewhere in the room.

See, watching where you feel, the way you walked back down.

Not about turning heads.

Pretending not to know what it’s all about.

But it’s about how you move me.

And how I’d like to make you feel.

(but in your mind charades?)

Know what I am, know what I am.

Alone, afraid, living fast as I can.

No one will save me if I cannot save myself.

It’s in my mind sometimes at night.

And I wait, for daylight, for you.

Eye to eye, the feeling rushes inside.

Eyes go wide they look away, already feel what’s left to say.

Is it great to you?

Does the desperation show?

It’s in my mind sometimes at night when I’m waiting for the daylight.

But nothing is said.

My mind is wound too tight.

Strangers been talking, pretending to know me.

Do you believe every lie they say?

(ha ha ha)

Like I think all these women really want me.

And all these people — they’re running around.

Ripping it up and tearing it down.

It’s about how you move me, and how I’d like to make you feel.

It’s in my mind sometimes at night while I wait for the daylight.

And I’m waiting eye to eye.

Ik moet deze nachtelijke hemellichten oversteken.

Door de deuropening, waar ik een leven zou kunnen verliezen.

De puinhoop, geobsedeerd, ondergedompeld in het onzedelijke parfum.

Voel een vrouw in de kamer.

Misschien ergens in de kamer.

Kijk, kijken waar je je voelt, de manier waarop je terug naar beneden liep.

Niet over hoofden draaien.

Doen alsof je niet weet waar het over gaat.

Maar het gaat erom hoe je me beweegt.

En hoe ik je wil laten voelen.

(maar in je gedachten charades?)

Weet wat ik ben, weet wat ik ben.

Alleen, bang, zo snel mogelijk leven.

Niemand zal me redden als ik mezelf niet kan redden.

Het zit soms 's nachts in mijn gedachten.

En ik wacht, op daglicht, op jou.

Oog in oog schiet het gevoel naar binnen.

Ogen gaan wijd open, ze kijken weg, voelen al wat er nog te zeggen valt.

Vind je het geweldig?

Vertoont de wanhoop?

Soms denk ik er 's nachts aan als ik wacht op het daglicht.

Maar er wordt niets gezegd.

Mijn geest is te strak gewond.

Vreemden praten en doen alsof ze me kennen.

Geloof je elke leugen die ze zeggen?

(hahahaha)

Zoals ik denk dat al deze vrouwen me echt willen.

En al deze mensen - ze rennen rond.

Het opbreken en afbreken.

Het gaat erom hoe je me ontroert en hoe ik je wil laten voelen.

Het zit soms 's nachts in mijn gedachten terwijl ik wacht op het daglicht.

En ik wacht oog in oog.