La Fol Amour - The Ghost Of Lemora

Was I the subject of your blackest dreams?

A slave to your desire?

Just the victim of your darkest schemes?

Fuel my sacrificial pyre.

Your facade has crumbled, you look different now

Hindsight is a cruel and wicked gift

Your mask has slipped, that your expression one so proud

Now this creature in my midst

My fantasies that first shocked but then delighted me

Your first against the wall

No sympathy, free of guilt and culpability

upon my sword I had to fall

Now the flash and thunder magnifies my pain

Clearly this world loves you

Paramount are the people who forward your self gain

So easily manipulated by you

your tarot has commanded down this chasm I must fall

My star lies in cold blood.

Your arrogance ever greater, your regard so minuscule

I crave the advent of the flood

I await the flood

You’re gone, finally you’re gone

No longer will you haunt me

And where your protection had once shone

The truth in all it’s harsh light, there for all to see.

Abandoned and discarded, executioners decree

The precious things we spoke of shake like snow

I wonder if you’ll get this delicious irony

the twisted mirror imagery, see who’s laughing now

D’you see who’s laughing now?

I know I’m just a victim of le fol amour

Resigned to repeat that sad refrain

Adrift in this black ocean, so far from any shore

Reluctantly afraid to love again

Your winter has abated, my spring has just begun

My vista so golden and so blue

Your eclipsing presence no longer hides my sun

Enlightenment illuminates my view.

The fickleness of life and the folly of the game

As Desire and Despair walk hand in hand

Pessimist and Optimist, the proud twin’s pseudonym

grinning as the dreams begin again

Every silver lining has a cloud

Was ik het onderwerp van je zwartste dromen?

Een slaaf van je verlangen?

Alleen het slachtoffer van je duisterste plannen?

Brandstof voor mijn brandstapel.

Je façade is ingestort, je ziet er nu anders uit

Achteraf is een wreed en slecht geschenk

Je masker is afgevallen, dat je uitdrukking zo trots is

Nu dit wezen in mijn midden

Mijn fantasieën die me eerst schokten, maar daarna verrukten

Je eerste tegen de muur

Geen sympathie, vrij van schuld en schuld

op mijn zwaard moest ik vallen

Nu vergroten de flits en de donder mijn pijn

Het is duidelijk dat deze wereld van je houdt

Het belangrijkste zijn de mensen die uw zelfgewin doorsturen

Zo gemakkelijk te manipuleren door jou

je tarot heeft deze kloof bevolen die ik moet vallen

Mijn ster ligt in koelen bloede.

Je arrogantie wordt steeds groter, je achting zo minuscuul

Ik verlang naar de komst van de zondvloed

Ik wacht op de overstroming

Je bent weg, eindelijk ben je weg

Je zult me ​​niet langer achtervolgen

En waar je bescherming ooit had geschenen

De waarheid in al het harde licht, voor iedereen zichtbaar.

Verlaten en weggegooid besluit beulen

De kostbare dingen waarover we spraken, schudden als sneeuw

Ik vraag me af of je deze heerlijke ironie krijgt

de verwrongen spiegelbeelden, kijk wie er nu lacht

Zie je wie er nu lacht?

Ik weet dat ik gewoon een slachtoffer ben van le fol amour

Afgetreden om dat trieste refrein te herhalen

Op drift in deze zwarte oceaan, zo ver van elke kust

Met tegenzin bang om weer lief te hebben

Jouw winter is voorbij, mijn lente is net begonnen

Mijn uitzicht zo gouden en zo blauw

Jouw verduisterende aanwezigheid verbergt niet langer mijn zon

Verlichting verlicht mijn zicht.

De wispelturigheid van het leven en de dwaasheid van het spel

Als Verlangen en Wanhoop hand in hand gaan

Pessimist en Optimist, het pseudoniem van de trotse tweeling

grijnzend als de dromen opnieuw beginnen

Elke zilveren voering heeft een wolk