Acting: On-Campus Television - The Faint

Campus is getting bigger they are working on it all the time

Acting on the TV

I can see their faces

Red alert, the siren’s loud, the drafted are all coming back

This job takes dedication

When things start with no beginning

It doesn’t mean that they aren’t true

As the current through the atlas

Nips the wrist with a fork through it

Half the battles fueled with hate

«Many loathsome fights were sacred,»

Shout the crew who hold their swatches

They paint on the set and cry

Ice is plastic enough to try to sculpt with it

The color curdles and waves drip down

And I’m still thinking about the time a scene takes them

The dormitories are awful quiet

Acting on the TV

And he’s not pretending

I’m convinced that there’s not something else beneath

The pixeled screen

An army edit

The set was finished last

Ice is plastic enough

To try to sculpt with it

Color curdles and waves drip down

I’m still thinking about the time a scene takes them

The dormitories are awful quiet

And these swollen eyes

And static lens

They blink when there’s nothing but TV

We beg for it

To calm us down

And believe that it’s real what they’re doing

These swollen eyes

And static lenses

They blink on and off and off and on

Campus wordt groter, ze zijn er de hele tijd mee bezig

Acteren op de tv

Ik kan hun gezichten zien

Rood alarm, de sirene is luid, de dienstplichtigen komen allemaal terug

Deze baan vereist toewijding

Wanneer dingen beginnen zonder begin

Het betekent niet dat ze niet waar zijn

Als de stroom door de atlas

Knijpt in de pols met een vork erdoorheen

De helft van de gevechten wordt gevoed door haat

«Veel walgelijke gevechten waren heilig»

Schreeuw de bemanning die hun stalen vasthoudt

Ze schilderen op de set en huilen

IJs is plastic genoeg om ermee te proberen te beeldhouwen

De kleur stremt en golven druipen naar beneden

En ik denk nog steeds aan de tijd die ze nodig hebben voor een scène

De slaapzalen zijn vreselijk stil

Acteren op de tv

En hij doet niet alsof

Ik ben ervan overtuigd dat er niet iets anders onder zit

Het pixelscherm

Een legerbewerking

De set was als laatste klaar

IJs is al plastic genoeg

Er mee proberen te beeldhouwen

Kleurstremmingen en golven druipen naar beneden

Ik denk nog steeds aan de tijd die ze nodig hebben voor een scène

De slaapzalen zijn vreselijk stil

En deze gezwollen ogen

En statische lens

Ze knipperen als er niets anders is dan tv

We smeken erom

Om ons te kalmeren

En geloven dat het echt is wat ze doen

Deze gezwollen ogen

En statische lenzen

Ze knipperen aan en uit en uit en aan