Main Theme - The Evolved

While I’ve lost my shaken sense of reality

Where will my sentiments, piling up like rubble, go?

Holding a crushed hope, I brushed off the red rain and ran in a trance

At the end of crumbled emotions, what do I see?

What exists?

I still don’t know

All fleeting futures simply kept unfolding silently in front of my eyes

Light and shadows vanished;

what the last words

Wished for was just tomorrow;

where does it exist in this reality?

Gazing at the crushed present, I ran in the middle of the red rain

unhesitatingly

Over the crumbling scenery, what do I know?

What do I hear?

I can’t see anymore

I’ll simply keep silently choosing the single fleeting future in front of my

eyes

At the end of crumbled emotions, what do I see?

What exists?

I still don’t know

All fleeting futures simply kept unfolding silently in front of my eyes

Terwijl ik mijn geschokte gevoel voor realiteit kwijt ben

Waar zullen mijn gevoelens, die zich als puin opstapelen, heen gaan?

Met een verpletterde hoop veegde ik de rode regen van me af en rende in trance

Wat zie ik aan het einde van afgebrokkelde emoties?

Wat bestaat er?

Ik weet het nog steeds niet

Alle vluchtige toekomsten ontvouwden zich gewoon stil voor mijn ogen

Licht en schaduwen verdwenen;

wat de laatste woorden

Gewenst was alleen morgen;

waar bestaat het in deze realiteit?

Starend naar het verpletterde cadeau, rende ik midden in de rode regen

zonder aarzelen

Wat weet ik over het afbrokkelende landschap?

Wat hoor ik?

Ik kan niet meer zien

Ik blijf gewoon stilletjes de ene vluchtige toekomst kiezen voor mijn

ogen

Wat zie ik aan het einde van afgebrokkelde emoties?

Wat bestaat er?

Ik weet het nog steeds niet

Alle vluchtige toekomsten ontvouwden zich gewoon stil voor mijn ogen