Guardian - The Crimson Armada

My lord knows that I’ve been sinking.

The sanctuary’s skin has finally been lifted.

The symphony has grown silent with distaste

from the grime its sound produces and its elegance in waste.

I’ve grown blind to my eyelids they are the my guardians of naught.

The sight my innards seek to dispatch is the very reason I am wrong.

Call upon the almighty one for He is the only one who saves.

Call upon the almighty one, protector of the graves.

All you’ve said is now forsaken.

What you’ve come to believe is forsaken.

As the wretches of this pit of heart cry we will all know what is indeed

Forsaken.

Restless in a mess of contagion strains and mismatched thought,

lay the silent eyes of black heart nights eternally searching for missing parts.

The tunnels lights are dim without fractions of time to think for second

thoughts.

Sink or rise there is no swim.

You live, you rise, you drink, you die.

The sky emerged with the black of dusk and the scent of angels left us dust

with aromas filled of conspired trust,

as he could turn away from God.

The words unspoken fill syringes with not blood but black eclipses

of our hearts not sanctified

and in the image of our faith denied,

beseech of the Lord and beg for sight.

Can you show me what it’s like to be alive?

Tear it from the chest all the conflicting inflictions while it settles in the

head, parasitic-like thoughts.

This flawless design can never be duplicated

when the cycles of the earth fold the world infinite with signs.

Let the truth be the prey of the faith-stricken cold

and when the core is warmed up ask for the path from the lord.

Can you show me what it’s like to be alive?

As we shed the pretense and the dawn has stained itself a place in mind,

the search is unending until we finally find.

Our creator.

Our sustainer.

In whom we always seek refuge.

Our Guardian.

Can you show me what it’s like to be alive?

Mijn heer weet dat ik aan het zinken ben.

De huid van het heiligdom is eindelijk opgetild.

De symfonie is verstomd van afkeer

van het vuil dat het geluid produceert en zijn elegantie in afval.

Ik ben blind geworden voor mijn oogleden, zij zijn mijn bewakers van niets.

De aanblik die mijn ingewanden proberen te sturen, is precies de reden waarom ik het mis heb.

Roep de Almachtige aan, want Hij is de enige die redt.

Roep de almachtige aan, beschermer van de graven.

Alles wat je hebt gezegd, is nu verlaten.

Wat je bent gaan geloven, is verlaten.

Als de ellendelingen van deze put van hart huilen, zullen we allemaal weten wat inderdaad is

verlaten.

Rusteloos in een warboel van besmettingsstammen en niet-overeenkomende gedachten,

leg de stille ogen van nachten met een zwart hart, eeuwig op zoek naar ontbrekende onderdelen.

De lichten van de tunnels zijn gedimd zonder een fractie van de tijd om even na te denken

gedachten.

Zinken of stijgen er is geen zwemmen.

Je leeft, je staat op, je drinkt, je sterft.

De lucht kwam tevoorschijn met het zwart van de schemering en de geur van engelen liet ons stof achter

met aroma's gevuld met samengezworen vertrouwen,

omdat hij zich van God kon afkeren.

De woorden onuitgesproken vullen spuiten met geen bloed maar zwarte eclipsen

van ons hart niet geheiligd

en naar het beeld van ons geloof verloochend,

smeek de Heer en smeek om zicht.

Kun je me laten zien hoe het is om te leven?

Scheur het van de borst alle tegenstrijdige toebrengen terwijl het zich vestigt in de

hoofd, parasitaire gedachten.

Dit onberispelijke ontwerp kan nooit worden gedupliceerd

wanneer de cycli van de aarde de wereld oneindig vouwen met tekens.

Laat de waarheid de prooi zijn van de door geloof geteisterde kou

en als de kern is opgewarmd, vraag dan om het pad van de heer.

Kun je me laten zien hoe het is om te leven?

Terwijl we de pretentie loslaten en de dageraad een plek in gedachten heeft gekleurd,

het zoeken is oneindig totdat we het eindelijk vinden.

Onze schepper.

Onze ondersteuner.

Bij wie we altijd onze toevlucht zoeken.

Onze bewaker.

Kun je me laten zien hoe het is om te leven?