A Filthy Addiction - The Crimson Armada

«I burned in the Garden of Paradise.»

A lifetime of disbelief is now shackled by its throat

For he never turned unto the gates but burned it down with earth

He ingests his wealth, contemplates the drain, his emerald soul

His grave will sleep warm of opulent eyeballs

And at the summoning grounds is the reunion where abundance is abound

Broken teeth are found in the bones and backs beyond the flesh of animals

And so began:

A filthy addiction

The price on life had begun to substitute

Thus he verbalized for every sad inhuman worth

Broken teeth are found in the bones and backs beyond the flesh of animals

And so began:

A filthy addiction

The price on life had begun to substitute

And so commenced the sick unholy glowing green addiction

Thy thirst to strip the forest keeps the world in cold affliction

Sunk its leaves of sustenance, drilling holes in all his teeth

Locked the spoils in their place

«Carry your grin between your greed»

Infinitely basking, is his chest displaced with gold?

The mountains have not piled yet, must he slit a robins throat?

The years will multiply and yet he never feels content with himself and now he

turns to burn the garden of paradise

Nothing saves

Behold there is no gold that saves your soul

To quantify salvation is to be unborn

There is no price on life to be paid

Every man is his own savior

His basking is now met with an unfortunate realization

Of his heart solid gold failed on the stretchers congression

And so it had ended

Echoed forever, a filthy addiction

"Ik ben verbrand in de Tuin van het Paradijs."

Een leven van ongeloof wordt nu aan zijn strot gekluisterd

Want hij keerde zich nooit naar de poorten, maar verbrandde ze met aarde

Hij neemt zijn rijkdom op, overweegt de afvoer, zijn smaragdgroene ziel

Zijn graf zal warm slapen van weelderige oogbollen

En op het oproepingsterrein is de reünie waar overvloed in overvloed is

Gebroken tanden worden gevonden in de botten en ruggen voorbij het vlees van dieren

En zo begon:

Een smerige verslaving

De prijs voor het leven begon te vervangen

Zo sprak hij voor elke trieste onmenselijke waarde:

Gebroken tanden worden gevonden in de botten en ruggen voorbij het vlees van dieren

En zo begon:

Een smerige verslaving

De prijs voor het leven begon te vervangen

En zo begon de zieke onheilige gloeiende groene verslaving

Uw dorst om het bos te strippen houdt de wereld in koude kwelling

Verzonken zijn bladeren van levensonderhoud, gaten boren in al zijn tanden

De buit op hun plaats gezet

"Draag je grijns tussen je hebzucht"

Oneindig zonnebaden, is zijn borst verplaatst met goud?

De bergen zijn nog niet gestapeld, moet hij een roodborstje de keel doorsnijden?

De jaren zullen zich vermenigvuldigen en toch voelt hij zich nooit tevreden met zichzelf en nu is hij...

draait zich om om de tuin van het paradijs te verbranden

Niets redt

Zie, er is geen goud dat je ziel redt

Verlossing kwantificeren is ongeboren zijn

Er moet geen prijs op het leven worden betaald

Elke man is zijn eigen redder

Zijn zonnebaden krijgt nu een ongelukkig besef

Van zijn hart is massief goud gefaald op het brancardcongres

En zo was het afgelopen

Weergalmde voor altijd, een smerige verslaving