The Cool Change - Rolling Blackouts Coastal Fever

Hello, old friend, are you back again?

I can hear your rings on the pavement

Nice to see you keep up appearances

But must you bang so hard on my basement?

All your plants are dead, balance in the red

But you always paid your way, better not to say how

After Collingwood, saw you as you were

Shot for Hollywood, draped in dirty fur

This town was not big enough for the one of you

Doors were too narrow and the chill wind blew

Felt it in your bones, rolled away the stone

You rose again in the Northern autumn

But when you lay me down, sweet and slow

My heart won’t fight it

Stone cold, flyin' like a hawk

Skywards

In the city of dreamers, there were so many like you

Snowflakes meltin' in the perma-sun, bands on the run

It was warm at night, but cold inside you

Though it never rained, sometimes hurricaned

With you in the eye of them, they’d always spare your hair

But when you lay me down, sweet and slow

My heart won’t fight it

Stone cold, flyin' like a hawk

Skywards

They called you the cool change

'Cause when you darkened the doorway

Someone’s life was about to get clouded

But not me, though

I was the one who thought the sun shined

From your eyes when you smiled

You were the chosen boy

And you chose to ride the wind

But when you lay me down, sweet and slow

My heart won’t fight it

Stone cold, flyin' like a hawk

Skywards

Hallo, oude vriend, ben je weer terug?

Ik hoor je ringen op de stoep

Leuk om te zien dat je zo blijft doen

Maar moet je zo hard op mijn kelder bonzen?

Al je planten zijn dood, balans in het rood

Maar je betaalde altijd je eigen weg, het is beter om niet te zeggen hoe

Na Collingwood zag ik je zoals je was

Geschoten voor Hollywood, gedrapeerd in vuil bont

Deze stad was niet groot genoeg voor jullie

Deuren waren te smal en de kille wind blies

Voelde het in je botten, rolde de steen weg

Je stond weer op in de noordelijke herfst

Maar als je me neerlegt, lief en langzaam

Mijn hart zal er niet tegen vechten

Steenkoud, vliegend als een havik

hemelwaarts

In de stad van de dromers waren er zoveel zoals jij

Sneeuwvlokken smelten in de perma-zon, bands op de vlucht

Het was warm 's nachts, maar koud van binnen

Hoewel het nooit regende, soms orkaan

Met jou in het oog van hen, zouden ze je haar altijd sparen

Maar als je me neerlegt, lief en langzaam

Mijn hart zal er niet tegen vechten

Steenkoud, vliegend als een havik

hemelwaarts

Ze noemden je de coole verandering

Want toen je de deuropening verduisterde

Iemands leven stond op het punt om vertroebeld te worden

Maar ik niet hoor

Ik was degene die dacht dat de zon scheen

Uit je ogen toen je lachte

Jij was de uitverkoren jongen

En je koos ervoor om op de wind te rijden

Maar als je me neerlegt, lief en langzaam

Mijn hart zal er niet tegen vechten

Steenkoud, vliegend als een havik

hemelwaarts