Black Bile - The Comedown

I’m hollowed out in this broken house

my eyes are shut, but I feel the sound.

Sunken cheeks, torn at the seams

this is where I come to dream.

My blood is boiling

but I’m cold and I can’t breathe.

But it’s dark and I can’t see.

My mind is racing

I’m scared and I can’t speak.

So tired, but I can’t dream.

Feeling everything at once, no black or white.

Nothing’s wrong, but nothing’s right.

Feeling like I’m living twice, no vital signs.

Am I dead or alive?

I can’t shake this hopeless thoughts

the glass is half-empty, but it’s all I’ve got.

Another pill, cheers to me.

Fade to Black Bile ecstasy.

My blood is boiling

but I’m cold and I can’t breath.

But it’s dark and I can’t see.

My mind is racing

I’m scared and I can’t speak.

So tired, but I can’t dream.

I’ve lost my place, I can’t find my way.

I see it building up and there’s no escape.

Every day, it’s all the same.

A different face to hide the pain.

What a shame, what a shame that I…

A slippery, slippery slope to the bottom.

I can’t help but think that it’s not all for nothing.

Save me…

I found the light at the end of the tunnel

And just as I did, it started to crumble.

And I’m running, running, running away.

Feeling everything at once, no black or white.

Nothing’s wrong, but nothing’s right.

Feeling like I’m living twice, no vital signs.

Am I dead or alive?

Ik ben uitgehold in dit kapotte huis

mijn ogen zijn gesloten, maar ik voel het geluid.

Ingevallen wangen, gescheurd bij de naden

dit is waar ik kom om te dromen.

Mijn bloed kookt

maar ik heb het koud en ik kan niet ademen.

Maar het is donker en ik kan niet zien.

Mijn geest is racen

Ik ben bang en kan niet praten.

Zo moe, maar ik kan niet dromen.

Alles tegelijk voelen, geen zwart of wit.

Er is niets mis, maar niets is goed.

Het gevoel hebben dat ik twee keer leef, geen vitale tekenen.

Ben ik dood of levend?

Ik kan deze hopeloze gedachten niet van me afschudden

het glas is halfleeg, maar het is alles wat ik heb.

Nog een pil, proost op mij.

Vervaag naar Black Gale-extase.

Mijn bloed kookt

maar ik heb het koud en ik kan niet ademen.

Maar het is donker en ik kan niet zien.

Mijn geest is racen

Ik ben bang en kan niet praten.

Zo moe, maar ik kan niet dromen.

Ik ben mijn plaats kwijt, ik kan mijn weg niet vinden.

Ik zie het opbouwen en er is geen ontkomen aan.

Elke dag is het allemaal hetzelfde.

Een ander gezicht om de pijn te verbergen.

Wat jammer, wat jammer dat ik...

Een gladde, gladde helling naar de bodem.

Ik kan het niet helpen, maar denk dat het niet allemaal voor niets is.

Red mij…

Ik vond het licht aan het einde van de tunnel

En net zoals ik deed, begon het af te brokkelen.

En ik ren, ren, ren weg.

Alles tegelijk voelen, geen zwart of wit.

Er is niets mis, maar niets is goed.

Het gevoel hebben dat ik twee keer leef, geen vitale tekenen.

Ben ik dood of levend?