Armchair Theatre - The Colourfield

i’m sitting on the fence again

drawing straws and pulling strings

demonstrations pass me by

this must be the age of something

a time where each prediction

makes me feel like going to the beach

a time when men of wisdom

never seem to practice what they preach

behind each reason there’s a lie

behind each answer lies a cheat

well you can take me for a ride

but only if i get the window seat

colour me creep

the coldness of your power chills my soul

you’re more than welcome to your throne

but when you’re playing god leave me alone

you’ve spent fortunes on houses that haven’t been built

then offer excuses to cover your guilt

but i don’t want the earth and all that it’s worth

you get on my nerves

i’m getting very bored indeed

with your false passion and your greed

get me the next train out of town

take me away from this maddening crowd

and colour me gone

just before the revolution starts

you’ll find out what they really are

i hear their anthems play

as nasty things go whistling through the air

although it breaks our hearts

to see the world just fall apart

sit and rest beneath the shooting stars

so let’s exchange our loving kiss

the winter storms are drawing near

if they destroy our every bliss

we can wait until the clouds have disappeared

the fires will burn i’m dreaming of you

but when they return they’ll colour me blue

ik zit weer op het hek

strootjes trekken en touwtjes trekken

demonstraties gaan aan mij voorbij

dit moet de leeftijd van iets zijn

een tijd waarin elke voorspelling

geeft me zin om naar het strand te gaan

een tijd waarin mannen van wijsheid

lijken nooit in praktijk te brengen wat ze prediken

achter elke reden zit een leugen

achter elk antwoord schuilt een cheat

Nou, je kunt me meenemen voor een ritje

maar alleen als ik de stoel bij het raam krijg

kleur me griezel

de kilheid van uw macht verkilt mijn ziel

je bent meer dan welkom op je troon

maar als je God speelt, laat me dan met rust

je hebt fortuinen uitgegeven aan huizen die niet zijn gebouwd

bied dan excuses aan om je schuld te verbergen

maar ik wil de aarde en alles wat het waard is niet

je werkt op mijn zenuwen

ik verveel me inderdaad erg

met je valse passie en je hebzucht

breng me de volgende trein buiten de stad

haal me weg van deze gekmakende menigte

en kleur me weg

net voordat de revolutie begint

je zult ontdekken wat ze werkelijk zijn

ik hoor hun volksliederen spelen

terwijl nare dingen door de lucht fluiten

hoewel het ons hart breekt

om de wereld gewoon uit elkaar te zien vallen

zitten en rusten onder de vallende sterren

dus laten we onze liefdevolle kus uitwisselen

de winterstormen naderen

als ze al onze gelukzaligheid vernietigen

we kunnen wachten tot de wolken zijn verdwenen

de vuren zullen branden, ik droom van je

maar als ze terugkomen, kleuren ze me blauw