5805 - The Classic Crime

Friends,

I will keep you like trophies in my heart,

To remember how loneliness

Was a faded dream, on 219th street.

We were more than just young, we were full of it.

And no one could touch us, or take us in.

Watching the sunset from the roof,

We’d plan our next adventure.

I was nineteen and young,

Thought I had it all figured out.

The world was our oyster,

And we dove in to get the pearl out.

Now we are swimming in memories

How we wish we could go back

I’ve got a sneaking suspicion,

That hindsight only favors good vision,

But I’m not one to complain,

When it’s all I dream of.

We were more than just useless and stupid kids,

The music it moved us, we shook our fists

As we sang along, at the top of our lungs.

Now we are swimming in memories,

How we wish we could go back

We hold the hopes that someday we’ll see the world again.

Like that, like that

Like that, like that

Now we are swimming in memories,

How we wish we could go back

We hold the hopes that someday we’ll see the world again.

Like that, like that,

Oh, like that, like that.

Yeah!

Vrienden,

Ik zal je als trofeeën in mijn hart bewaren,

Om te onthouden hoe eenzaamheid

Was een vervaagde droom, op 219th Street.

We waren meer dan alleen jong, we waren er vol van.

En niemand kon ons aanraken of opnemen.

Kijkend naar de zonsondergang vanaf het dak,

We zouden ons volgende avontuur plannen.

Ik was negentien en jong,

Ik dacht dat ik het allemaal doorhad.

De wereld was onze oester,

En we doken erin om de parel eruit te halen.

Nu zwemmen we in herinneringen

Hoe we zouden willen dat we terug konden gaan?

Ik heb een sluipend vermoeden,

Dat achteraf begunstigt alleen goed zicht,

Maar ik ben niet iemand die klaagt,

Als dat alles is waar ik van droom.

We waren meer dan alleen nutteloze en domme kinderen,

De muziek die het ons ontroerde, we schudden onze vuisten

Terwijl we meezongen, op de top van onze longen.

Nu zwemmen we in herinneringen,

Hoe we zouden willen dat we terug konden gaan?

We hebben de hoop dat we de wereld ooit weer zullen zien.

Zo, zo

Zo, zo

Nu zwemmen we in herinneringen,

Hoe we zouden willen dat we terug konden gaan?

We hebben de hoop dat we de wereld ooit weer zullen zien.

Zo, zo,

O, zo, zo.

Ja!