One Day - The Church

Tell me, is everything unplanned?

It’s all so unexpected that I just can’t understand

We run so hard and always end up in the same place

«Glad that went so smoothly» well that never is the case

One day the darkest cloud is bright

Who will shake away the shadows of eternal night

It’s just the storm before the calm

Like the life held in your palm — it’s clay, one day

And you stand there, with ashes blowing past

Dipping into gilt-edged love that will be made at last

And the gold you spend and the hastening end

That you throw into the sea

Coming back a hundredfold, there’s no guarantee

We’ll walk and be like giants, we’ll all be honest men

I go back to my blindness so that I may see again

A woman standing on a hill is gazing out to sea

Dreaming of a new age waiting there for me

I call her from a distance and she smiles into the sun

And men and gods begin their dance, for their time has begun

And holy wars extended and battlefields of pain

Washed away, forgotten in the perfect rain

Princes, kings and humble things are well-worn and content

Messengers come everywhere, envoys have been sent

«Na na na na, na na na na na

A palm tree nodded at me last night he said

'Hey you look so pale.'

»

Vertel me, is alles niet gepland?

Het is allemaal zo onverwacht dat ik het gewoon niet kan begrijpen

We rennen zo hard en eindigen altijd op dezelfde plek

"Blij dat het zo vlot ging" nou dat is nooit het geval

Op een dag is de donkerste wolk helder

Wie zal de schaduwen van de eeuwige nacht wegschudden?

Het is gewoon de storm voor de rust

Zoals het leven in je handpalm - op een dag is het klei

En jij staat daar, met as die voorbij waait

Onderdompelen in goudgerande liefde die eindelijk zal worden gemaakt

En het goud dat je uitgeeft en het haastige einde

Die je in de zee gooit

Als je honderdvoudig terugkomt, is er geen garantie

We zullen lopen en als reuzen zijn, we zullen allemaal eerlijke mannen zijn

Ik ga terug naar mijn blindheid zodat ik weer kan zien

Een vrouw die op een heuvel staat, staart naar de zee

Dromen van een nieuw tijdperk dat daar op me wacht

Ik bel haar van een afstand en ze lacht de zon in

En mensen en goden beginnen hun dans, want hun tijd is begonnen

En heilige oorlogen uitgebreid en slagvelden van pijn

Weggespoeld, vergeten in de perfecte regen

Prinsen, koningen en nederige dingen zijn versleten en tevreden

Boodschappers komen overal, er zijn gezanten gestuurd

«Na na na na, na na na na na

Een palmboom knikte gisteravond naar me en zei:

'Hé, je ziet er zo bleek uit.'

»