Electric - The Church

Alone, at the end of the day

As I stand before the relics

Of what used to be you and me

You turn with the tears in your eyes

Not understanding that you are free

Free of me

Like songs, our warmth fades away

Turns into coldness

Like the words that we say, today

And as the city glows, electric people nobody knows

Electric dreams, nobody knows

When you touch my skin, the feeling is electric

I hoped that our destiny sloped

Ever upwards, now it curves away

And falls, like rain

And the windows of children

I see the future, just sliding away, and false

Alleen, aan het eind van de dag

Terwijl ik voor de relikwieën sta

Van wat jij en ik waren

Je draait je om met de tranen in je ogen

Niet begrijpend dat je vrij bent

Vrij van mij

Net als liedjes vervaagt onze warmte

Verandert in kou

Zoals de woorden die we vandaag zeggen

En terwijl de stad gloeit, elektrische mensen die niemand kent

Elektrische dromen, niemand weet het

Als je mijn huid aanraakt, is het gevoel elektrisch

Ik hoopte dat ons lot afliep

Ooit omhoog, nu buigt het weg

En valt, als regen

En de ramen van kinderen

Ik zie de toekomst, glijd gewoon weg, en vals