The Oncoming Day - The Chills

Over there the row of trees is merging in with the evening

And then blackness consumes the forest

Within there lies a glade

And a flattened impression of the love that we made

When I was young I used to watch TV

Now people love to tell me it was all fantasy

But they made it seem so real

They made it seem so possible

Don’t ask me to forget them because I won’t

I’ll visit the glade and I’ll watch TV

Is sustaining past illusion just insanity

When it makes me so much braver

I can turn to the world and say

I’m strong enough to face the oncoming day

Sitting alone at night in my dark bedroom

Trying to explain myself in a song to you

When a weird burning shape from a headlight outside

Slid from the ceiling to behind the piano to hide

Then extinguished itself on the carpet and died

The stars mingle inseperably

With the lights of houses that I seen

The shadows of the leaves on the walls shiver

In a vivid twisted frame of grey

From a streetlight outside, its time nearly expired

To make way for the oncoming day

No one

No one

No one can take your memory away from me

Some days I say will I give in to the oncoming day

The oncoming day

I think of words to tell you

I find nothing fine enough to say

Nothing worth anything, nothing worth nothing

Nothing left in this lump of grey

That even vaguely says I love you, in a way that pleases me

So I’ll let the oncoming day say it for me

And in the days that followed

In the back of my mind

The black skies sunk on distant countries

No one

No one

No one can take your memory away from me

No way

No way

No way will I give in to the oncoming day

The oncoming day

Daar gaat de bomenrij over in de avond

En dan verteert zwartheid het bos

Daarbinnen ligt een open plek

En een afgeplatte indruk van de liefde die we hebben gemaakt

Toen ik jong was, keek ik tv

Nu vertellen mensen me graag dat het allemaal fantasie was

Maar ze lieten het zo echt lijken

Ze lieten het zo mogelijk lijken

Vraag me niet om ze te vergeten, want dat doe ik niet

Ik ga naar de open plek en ik kijk tv

Is het in stand houden van een illusie uit het verleden gewoon waanzin?

Als het me zo moediger maakt

Ik kan me tot de wereld wenden en zeggen:

Ik ben sterk genoeg om de komende dag het hoofd te bieden

's Nachts alleen zitten in mijn donkere slaapkamer

Ik probeer mezelf uit te leggen in een nummer voor jou

Wanneer een rare brandende vorm van een koplamp buiten

Van het plafond naar achter de piano geschoven om te verbergen

Doofde zichzelf toen op het tapijt en stierf

De sterren vermengen zich onafscheidelijk

Met de lichten van huizen die ik heb gezien

De schaduwen van de bladeren op de muren rillen

In een levendig gedraaid frame van grijs

Van een straatlantaarn buiten, de tijd was bijna verstreken

Om plaats te maken voor de komende dag

Niemand

Niemand

Niemand kan je herinnering van me afpakken

Sommige dagen zeg ik dat ik zal toegeven aan de komende dag

De komende dag

Ik denk aan woorden om je te vertellen

Ik vind niets goed genoeg om te zeggen

Niets is iets waard, niets is niets waard

Niets meer over in deze brok grijs

Dat zegt zelfs vaag dat ik van je hou, op een manier die me bevalt

Dus ik laat de komende dag het voor mij zeggen

En in de dagen die volgden

In mijn achterhoofd

De zwarte luchten verzonken in verre landen

Niemand

Niemand

Niemand kan je herinnering van me afpakken

Echt niet

Echt niet

Ik zal in geen geval toegeven aan de komende dag

De komende dag