The Scars of My Journey - The Chasm

When life has ceased

When the termination of the traditional spirit

And catastrophic barbaric desolations

Surrounds the core of my linear cold menace

Feeling the power and reflection of the inner winter

Which is always present in this cosmic landscapes of sorrow

Are the winds and whispers ashes of an ancient memory

Which tries to release the thousand pictures of agony?

(that lies dormant in the rust and and frost of my cosmos within…)

Shattered and deceassed all the once bright possessions

That lead this strange land are now just a feeble flame in my soul…

Wanneer het leven is gestopt

Wanneer de beëindiging van de traditionele geest

En catastrofale barbaarse verwoestingen

Omringt de kern van mijn lineaire koude dreiging

De kracht en weerspiegeling van de innerlijke winter voelen

Die altijd aanwezig is in deze kosmische landschappen van verdriet

Zijn de winden en gefluisterde as van een oude herinnering?

Die probeert de duizend foto's van pijn los te laten?

(dat sluimert in de roest en vorst van mijn kosmos binnenin...)

Alle eens heldere bezittingen verbrijzeld en overleden

Die dit vreemde land leiden, zijn nu slechts een zwakke vlam in mijn ziel...