Inferno, Pt. 2 - The Buttress

No peace in the Valley, there shall be no relief from this great weight

With grief we made haste to the gateway

«Abandon all hope ye who enter here» read the inscription

My vision filled slowly with tears

Minutes turn into years, the voice of one crying out in the wilderness

This pilgrimage has only begun

People lend me your ears, fill your hearts with fear

Make penance, for with vengeance, night draws near

Tell me who’s that writing?

John the Revelator

I labor to put down my blood onto paper

Gave me a crown made of Ursa Major, they made her

The Harlet in Scarlet

I’m taking naps between anxiety attacks

I’m trying to relax, smoke grass fertilized off the backs of corpses

Trodden by horses, there were four of them

Conquest, famine and war, and one more, named death

The depth of my breadth is unmet

I’m becoming unraveled on the road less traveled

I know Jesus wept, but I abhor the Lord

Fell on my sword, forever slept

Geen vrede in de vallei, er zal geen verlichting zijn van dit grote gewicht

Met verdriet haastten we ons naar de poort

"Laat alle hoop varen, gij die hier binnentreedt" lees de inscriptie

Mijn zicht vulde zich langzaam met tranen

Minuten worden jaren, de stem van iemand die roept in de wildernis

Deze bedevaart is nog maar net begonnen

Mensen lenen me je oren, vul je hart met angst

Doe boete, want met wraak komt de nacht naderbij

Vertel me wie is dat aan het schrijven?

John de onthuller

Ik werk eraan om mijn bloed op papier te zetten

Gaf me een kroon gemaakt van Ursa Major, ze maakten haar

De Harlet in Scarlet

Ik doe dutjes tussen angstaanvallen door

Ik probeer te ontspannen, gras te roken dat bemest is van de ruggen van lijken

Vertrapt door paarden, waren het er vier

Verovering, hongersnood en oorlog, en nog een, genaamd dood

De diepte van mijn breedte is onvervuld

Ik raak ontrafeld op de minder bereisde weg

Ik weet dat Jezus weende, maar ik verafschuw de Heer

Viel op mijn zwaard, voor altijd geslapen