Ida - The Beautiful Monument

I’m still confused as to why we steered this way I promised my heart there

would be no more pain, only fear in fact, I think I lied to myself

To who or what may have led me to you, I’m begging you please let this one be

true

Nothing is better than seeing your smile or hearing your voice just for a while

I’m not ready, to be left broken and scarce

I’m not ready, to clutch this pain in my chest

I’m not ready, to tell myself what I already know

But I’m ready, to take that first step for you

Like an addiction, you’re just as bad as a drug I hold each moment at the tip

of my tongue There’s only so much I can do or say

Like an addiction, distance is something I can do without

Like repetition, why waste my time on something I stopped believing?

Ik ben nog steeds in de war over waarom we deze kant op zijn gegaan. Ik heb mijn hart daar beloofd

zou geen pijn meer zijn, alleen angst in feite, ik denk dat ik tegen mezelf heb gelogen

Aan wie of wat me naar jou heeft geleid, smeek ik je, laat deze alsjeblieft zo zijn

WAAR

Niets is beter dan je glimlach te zien of je stem even te horen

Ik ben er niet klaar voor, om gebroken en schaars achter te blijven

Ik ben er nog niet klaar voor om deze pijn in mijn borst te steken

Ik ben er nog niet klaar voor om mezelf te vertellen wat ik al weet

Maar ik ben klaar om die eerste stap voor je te zetten

Net als een verslaving, ben je net zo slecht als een drug die ik elk moment bij de fooi vasthoud

van mijn tong Er is maar zo veel dat ik kan doen of zeggen

Net als een verslaving is afstand iets waar ik zonder kan

Waarom zou ik, net als herhaling, mijn tijd verspillen aan iets waar ik niet meer in geloofde?