Drown - The Azoic

Each day I’m closer to forgetting.

These times of pain;

In days of shame.

By cutting out memories on skin.

And removing the guilt of sin.

Images pass with hallowed eyes.

Sucked of life that make my stomach crawl.

Immortal are you my dead child.

Weeping tears and silent cries.

Trapped in a web, sucked of life.

In a pool of calm you lay.

Drown, drown, down.

Amnesia hits;

a violent fit.

Strangling, wondering.

Silence creeps up my throat.

Trapped within, trembling.

Nothing remains of the struggle.

Devoid of hurt and buried in hell.

Immortal are you my dead child.

Weeping tears and silent cries.

Trapped in a web, sucked of life.

In a pool of calm you lay.

Drown, drown, down.

The life that I could not give lives inside of me.

I take it away deprived of life,

A beginning;

an ending.

By cutting out memories on skin.

And removing the guilt of sin.

Images pass with hallowed eyes.

Sucked of life that make my stomach crawl.

Silence creeps up my throat.

Trapped within, trembling.

Nothing remains of the struggle.

Devoid of hurt and buried in hell.

Elke dag ben ik dichter bij het vergeten.

Deze tijden van pijn;

In dagen van schaamte.

Door herinneringen op de huid te verwijderen.

En het wegnemen van de schuld van de zonde.

Beelden passeren met heilige ogen.

Gezogen van het leven dat mijn maag doet kruipen.

Onsterfelijk ben jij mijn dode kind.

Huilende tranen en stille kreten.

Gevangen in een web, uit het leven gezogen.

In een poel van rust lag je.

Verdrinken, verdrinken, neer.

Geheugenverlies raakt;

een gewelddadige aanval.

Wurgen, verwonderen.

Stilte kruipt in mijn keel.

Opgesloten binnen, bevend.

Er blijft niets over van de strijd.

Verstoken van pijn en begraven in de hel.

Onsterfelijk ben jij mijn dode kind.

Huilende tranen en stille kreten.

Gevangen in een web, uit het leven gezogen.

In een poel van rust lag je.

Verdrinken, verdrinken, neer.

Het leven dat ik niet kon geven, leeft in mij.

Ik neem het weg beroofd van het leven,

Een begin;

een einde.

Door herinneringen op de huid te verwijderen.

En het wegnemen van de schuld van de zonde.

Beelden passeren met heilige ogen.

Gezogen van het leven dat mijn maag doet kruipen.

Stilte kruipt in mijn keel.

Opgesloten binnen, bevend.

Er blijft niets over van de strijd.

Verstoken van pijn en begraven in de hel.