Stairway To Hell - The Amity Affliction

For so many years I held my breath for you

Held under what became the ocean

I’m struggling to find footing on what became the ocean floor

And now, as I reflect on what became my foundation

And who am I to say the grass was ever greener

Where my own feet struck on the Earth?

And that the fields, they seemed much neater on my side of the fence

And who am I to question why you took the path you took?

And who the fuck am I to open this closed book?

But the pages just keep turning and my pen just won’t run dry

But my eyes — they won’t stop burning and yet you still have no reply

I guess that in a way, it had to be like this

And I guess that in a way, I’m glad it turned out like it did

Because I couldn’t stand your sight if I ran into you tonight

And if you died, I just don’t think I’d have too much to say tonight

And who am I to say the grass was ever greener

Where my own feet struck on the Earth?

And that the fields, they seemed much neater on my side of the fence

And who am I to question why you took the path you took?

And who the fuck am I to open this closed book?

But the pages just keep turning, turning

If you hear this just forget it

If you hear this just forget it

Oh!

«Beating me wouldn’t mean anything now, I’m all through»

«All I want is to earn your respect, how am I meant to do that if you won’t

fight me?»

«Maybe you should’ve thought of that, before you sucked at being a man your

whole life»

«Oh my god, I hate you so much, I just wanna smash your face in»

«Too late, I’m a dead man…»

Zoveel jaren hield ik mijn adem in voor jou

Gehouden onder wat de oceaan werd

Ik heb moeite om voet aan de grond te krijgen op wat de oceaanbodem werd

En nu, terwijl ik nadenk over wat mijn basis werd,

En wie ben ik om te zeggen dat het gras altijd groener was?

Waar mijn eigen voeten op de aarde sloegen?

En dat de velden, ze leken veel netter aan mijn kant van het hek

En wie ben ik om me af te vragen waarom je het pad hebt gekozen dat je hebt gekozen?

En wie ben ik verdomme om dit gesloten boek te openen?

Maar de pagina's blijven maar omslaan en mijn pen wil maar niet opdrogen

Maar mijn ogen - ze zullen niet stoppen met branden en toch heb je nog steeds geen antwoord

Ik denk dat het in zekere zin zo moest zijn

En ik denk dat ik in zekere zin blij ben dat het zo is gelopen

Omdat ik je gezicht niet zou kunnen uitstaan ​​als ik je vanavond tegenkwam

En als je zou sterven, denk ik niet dat ik vanavond te veel te zeggen heb

En wie ben ik om te zeggen dat het gras altijd groener was?

Waar mijn eigen voeten op de aarde sloegen?

En dat de velden, ze leken veel netter aan mijn kant van het hek

En wie ben ik om me af te vragen waarom je het pad hebt gekozen dat je hebt gekozen?

En wie ben ik verdomme om dit gesloten boek te openen?

Maar de pagina's blijven maar omslaan, omslaan

Als je dit hoort, vergeet het dan maar

Als je dit hoort, vergeet het dan maar

Oh!

"Mij verslaan zou nu niets betekenen, ik ben er klaar mee"

«Het enige wat ik wil is je respect verdienen, hoe moet ik dat doen als je dat niet doet

vecht met me?"

«Misschien had je daaraan moeten denken, voordat je er niet goed in was om een ​​man te zijn die je bent

hele leven"

"Oh mijn god, ik haat je zo erg, ik wil gewoon je gezicht inslaan"

«Te laat, ik ben een dode man…»