Life Underground - The Amity Affliction

You speak my name and shudder, but I’m still here

I built a bridge here just to burn it, just to light my faded path

So I could see what’s down below me

Because how I yearn to see you laugh

Oh, how I yearn to see you laugh

So selfish were my footsteps, and so foolish are they now

But there’s not much I can do here now that I’m living underground

Speak now my precious whispers, float softly through the breeze

Please float on by my loved ones and let them know that I’m still here

You speak my name and shudder, but I’m still here

I built a bridge here just to burn it, just to light my faded path

So I could see what’s down below me, below me

Because how I yearn to see you laugh

Oh, how I yearn to see you laugh

So selfish were my footsteps, and so foolish are they now

But there’s not much I can do here now that I’m living underground

Speak now my precious whispers, float softly through the breeze

Please float on by my loved ones and let them know that I’m still here

And we sing

Our voices carry through the hills

The whole world is standing still

We’re singing for the dead, for the lost and for the stolen

Our hearts beat double time, and, oh, how they feel so broken

Oh, how they feel so broken

Is this really what I wished for

When I felt my feet drag heavy on the earth?

Is this really the answer

I sought when I was searching for self-worth?

Go now, precious whispers

Float my sorrow into the sea

Let the waves collapse above me

And wash away my fucking memory

So selfish were my footsteps, and so foolish are they now

But there’s not much I can do here now that I’m living underground

Speak now my precious whispers, float softly through the breeze

Please float on by my loved ones and let them know that I’m still here

I’m still here

Je spreekt mijn naam en huivert, maar ik ben er nog

Ik heb hier een brug gebouwd om hem te verbranden, gewoon om mijn vervaagde pad te verlichten

Zodat ik kon zien wat er onder me is

Want wat verlang ik ernaar je te zien lachen

Oh, wat verlang ik ernaar je te zien lachen

Zo egoïstisch waren mijn voetstappen, en zo dwaas zijn ze nu

Maar ik kan hier niet veel doen nu ik ondergronds woon

Spreek nu mijn kostbare gefluister, zweef zachtjes door de wind

Drijf alsjeblieft door met mijn dierbaren en laat ze weten dat ik er nog ben

Je spreekt mijn naam en huivert, maar ik ben er nog

Ik heb hier een brug gebouwd om hem te verbranden, gewoon om mijn vervaagde pad te verlichten

Zodat ik kon zien wat er onder me, onder me is

Want wat verlang ik ernaar je te zien lachen

Oh, wat verlang ik ernaar je te zien lachen

Zo egoïstisch waren mijn voetstappen, en zo dwaas zijn ze nu

Maar ik kan hier niet veel doen nu ik ondergronds woon

Spreek nu mijn kostbare gefluister, zweef zachtjes door de wind

Drijf alsjeblieft door met mijn dierbaren en laat ze weten dat ik er nog ben

En we zingen

Onze stemmen dragen door de heuvels

De hele wereld staat stil

We zingen voor de doden, voor de verlorenen en voor de gestolenen

Onze harten kloppen dubbel, en, oh, wat voelen ze zich zo gebroken

Oh, wat voelen ze zich zo gebroken

Is dit echt wat ik wilde?

Toen ik mijn voeten zwaar over de aarde voelde slepen?

Is dit echt het antwoord?

Ik zocht toen ik op zoek was naar eigenwaarde?

Ga nu, lieve fluisteringen

Drijf mijn verdriet in de zee

Laat de golven boven mij instorten

En was mijn verdomde geheugen weg

Zo egoïstisch waren mijn voetstappen, en zo dwaas zijn ze nu

Maar ik kan hier niet veel doen nu ik ondergronds woon

Spreek nu mijn kostbare gefluister, zweef zachtjes door de wind

Drijf alsjeblieft door met mijn dierbaren en laat ze weten dat ik er nog ben

Ik ben er nog