Snitches Get Stitches - The Amity Affliction

I can say firmly, none of them knew the colour of the

sky… imagine if we were lost at sea;

not a single

lip would move, to reveal the stars to me.

I am so lost amongst a sea of desperation that these

milky clouds fail to shine their light on the path

I know I’m meant to take.

Loose lips sink ships and where were you when the sun

went down and our bows filled with lies?

Loose lips sink ships and where were you when the stern broke in two?

I was left with nothing to hold onto.

No one knew the colour of the sky,

no one knew where, or how,

or why;

cement my thoughts to my ankles and cast me

overboard;

the liar;

the wretch, the failed.

Cement my failures throw me overboard;

I’ll stare skyward

try to remember that, I don’t blame them.

Loose lips sink ships and where were you when the sun

went down and our bows filled with lies?

Loose lips sink ships and where were you when the stern broke in two?

I was left with nothing to hold onto.

They could never see the true colour of the sky.

.wistful and lonely, caught on my own;

my sky is the

only, my sky, oh so lonely.

Thanks to razvan

Ik kan stellig zeggen dat geen van hen de kleur van de

hemel... stel je voor dat we verdwaald waren op zee;

geen enkele

lip zou bewegen, om de sterren aan mij te onthullen.

Ik ben zo verdwaald in een zee van wanhoop dat deze

melkachtige wolken schijnen hun licht niet op het pad

Ik weet dat ik moet nemen.

Losse lippen laten schepen zinken en waar was je toen de zon

ging naar beneden en onze bogen gevuld met leugens?

Losse lippen laten schepen zinken en waar was je toen de achtersteven in tweeën brak?

Ik had niets meer om me aan vast te houden.

Niemand kende de kleur van de lucht,

niemand wist waar of hoe

of waarom;

bevestig mijn gedachten aan mijn enkels en werp me

overboord;

de leugenaar;

de ellendeling, de mislukte.

Cement mijn mislukkingen gooien me overboord;

Ik zal naar de hemel staren

probeer dat te onthouden, ik neem het ze niet kwalijk.

Losse lippen laten schepen zinken en waar was je toen de zon

ging naar beneden en onze bogen gevuld met leugens?

Losse lippen laten schepen zinken en waar was je toen de achtersteven in tweeën brak?

Ik had niets meer om me aan vast te houden.

Ze konden nooit de ware kleur van de lucht zien.

.weemoedig en eenzaam, alleen betrapt;

mijn hemel is de

alleen, mijn hemel, oh zo eenzaam.

Met dank aan razvan