B.D.K.I.A.F - The Amity Affliction

Why don’t you hang these steps upside down

We’ll walk backwards and feel the blood drain to our heads

While your creeping away why don’t we pull the punches back?

And perhaps rebuild those severed ties;

When I felt you destroyed everything I knew

I felt ever so slowly becoming you

Where has my heart gone, and where has my faith gone?

And why am I still here, hating every breath you take

Where has my heart gone, and where has my faith gone?

And why am I still here, hating every breath you take

Every step you take, and every move you make?

And just wishing that you’d take your fucking last breath toward expiration;

I can’t even make myself out in the fog

You are the swamp

You are the sand beneath my feet pulling me down

I have no face for your name, your roots never went any further down;

I felt them writhe in the cellars of my mind

Rotted through right where they fell, yet here I am

The wasted pulp of what you are

Where has my heart gone, and where has my faith gone?

And why am I still here, hating every breath you take

Every step you take, and every move you make?

And just wishing that you’d take your fucking last breath toward expiration;

But at least if I fall

I can say we failed (we failed) together (together)

Sure to be the only thing we ever shared

'cause you were never there (never there)

And I’m yet to feel like I’m even here

If I sink into the swamp that is misery

At least I know you’ll drown with me as well

Waarom hang je deze trap niet ondersteboven?

We lopen achteruit en voelen het bloed naar ons hoofd stromen

Terwijl je wegkruipt, waarom trekken we de klappen dan niet terug?

En misschien die verbroken banden weer opbouwen;

Toen ik voelde dat je alles vernietigde wat ik wist

Ik voelde me zo langzaam jou worden

Waar is mijn hart gebleven en waar is mijn geloof gebleven?

En waarom ben ik nog steeds hier en haat elke ademhaling die je neemt?

Waar is mijn hart gebleven en waar is mijn geloof gebleven?

En waarom ben ik nog steeds hier en haat elke ademhaling die je neemt?

Elke stap die je zet en elke beweging die je maakt?

En gewoon willen dat je je verdomde laatste adem zou nemen richting de vervaldatum;

Ik kan mezelf niet eens in de mist onderscheiden

Jij bent het moeras

Jij bent het zand onder mijn voeten dat me naar beneden trekt

Ik heb geen gezicht voor je naam, je wortels gingen nooit verder;

Ik voelde ze kronkelen in de kelders van mijn geest

Verrotte precies waar ze vielen, maar hier ben ik

De verspilde pulp van wat je bent

Waar is mijn hart gebleven en waar is mijn geloof gebleven?

En waarom ben ik nog steeds hier en haat elke ademhaling die je neemt?

Elke stap die je zet en elke beweging die je maakt?

En gewoon willen dat je je verdomde laatste adem zou nemen richting de vervaldatum;

Maar tenminste als ik val

Ik kan zeggen dat we hebben gefaald (we hebben gefaald) samen (samen)

Dit is zeker het enige dat we ooit hebben gedeeld

want je was er nooit (nooit daar)

En ik heb nog niet het gevoel dat ik hier ben

Als ik in het moeras zink, is dat ellende

Ik weet tenminste dat jij ook met mij zult verdrinken