A Sleepless Winter - The Amity Affliction

I awaken from this cold sweat, saturated in my own contempt

Nothing left but broken fragments of cherished memories once spent

I’ve screamed blue murder in futility and smashed up walls

To bleed this pain away but I can’t escape from this disarray

Incidentally I’ve already seen the worst of this and I

I can’t deny this pain inside nowhere to hide (from dusk 'til dawn)

A sleepless winter in between tragic tales of broken glass

I’ll bathe my scars in cyanide;

I won’t be coming back this time

These sleepless nights are killing me

What awaits me in my decrepit dream

Aversion and despondency (scarification, monotonously)

I’ve screamed blue murder in futility

And smashed up walls to bleed this pain away

But I can’t escape from this disarray

Incidentally I’ve already seen the worst of this and I

I can’t deny this pain inside nowhere to hide (from dusk 'til dawn)

A sleepless winter in between tragic tales of broken glass

I’ll bathe my scars in cyanide;

I won’t be coming back this time

Release me from this nightmare

Incidentally I’ve already seen the worst of this and I

I can’t deny this pain inside nowhere to hide (from dusk 'til dawn)

A sleepless winter in between tragic tales of broken glass

I’ll bathe my scars in cyanide;

I won’t be coming back this time

I won’t be coming back this time (coming back this time)

Ik ontwaak uit dit koude zweet, verzadigd in mijn eigen minachting

Er is niets meer over dan gebroken fragmenten van dierbare herinneringen die ooit zijn uitgegeven

Ik heb zinloos moord geschreeuwd en muren kapot geslagen

Om deze pijn weg te laten bloeden, maar ik kan niet ontsnappen aan deze wanorde

Overigens heb ik het ergste al gezien en ik

Ik kan deze pijn van binnen niet ontkennen, nergens om me te verbergen (van zonsondergang tot zonsopgang)

Een slapeloze winter tussen tragische verhalen over gebroken glas

Ik zal mijn littekens baden in cyanide;

Ik kom deze keer niet terug

Deze slapeloze nachten maken me kapot

Wat staat me te wachten in mijn afgeleefde droom

Afkeer en moedeloosheid (scarificatie, eentonig)

Ik heb blauwe moord geschreeuwd in nutteloosheid

En brak muren om deze pijn weg te laten bloeden

Maar ik kan niet ontsnappen aan deze wanorde

Overigens heb ik het ergste al gezien en ik

Ik kan deze pijn van binnen niet ontkennen, nergens om me te verbergen (van zonsondergang tot zonsopgang)

Een slapeloze winter tussen tragische verhalen over gebroken glas

Ik zal mijn littekens baden in cyanide;

Ik kom deze keer niet terug

Bevrijd me van deze nachtmerrie

Overigens heb ik het ergste al gezien en ik

Ik kan deze pijn van binnen niet ontkennen, nergens om me te verbergen (van zonsondergang tot zonsopgang)

Een slapeloze winter tussen tragische verhalen over gebroken glas

Ik zal mijn littekens baden in cyanide;

Ik kom deze keer niet terug

Ik kom deze keer niet terug (kom deze keer terug)