15 Pieces of Flare - The Amity Affliction

I saw the bridge today, I thought I had it burned

Made a stop to memories, I drowned out and had covered

Falling down into the river, where we’re broken and destroyed

And understand I saw the coming of a past I’d left destroyed

I saw the ghost of everyday, of every year I have forgotten,

And the grief and the confusion

Of a world I’d soon discover

The ghost of myself, is still mourning all the lives I won’t discover,

Because I buried myself forever

I buried myself, and carved out new existence,

Where the memories were burned, and break all of my wishes,

And now I still pull down myself, and I’m trying to find the bridge,

and build the life

And build the life, the life I always wanted

Be no room, with much to give, open my eyes, and take the world,

and take a breath

In turgid water, where I’ve hidden away,

And I set my heart to slaughter

And the past I’ve left destroyed

I saw the ghost of everyday, of every year I have forgotten,

And the grief and the confusion

The ghost of myself, is still mourning all the lives I won’t discover,

Because I buried myself forever

Yeah!

My future, will not, be defined, by my past.

My future, our future.

Ik zag de brug vandaag, ik dacht dat ik hem had verbrand

Maakte een stop bij herinneringen, ik verdronk en had gedekt

Naar beneden vallen in de rivier, waar we gebroken en vernietigd zijn

En begrijp dat ik de komst van een verleden zag dat ik vernietigd had achtergelaten

Ik zag de geest van elke dag, van elk jaar dat ik vergeten ben,

En het verdriet en de verwarring

Van een wereld die ik snel zou ontdekken

De geest van mezelf rouwt nog steeds om alle levens die ik niet zal ontdekken,

Omdat ik mezelf voor altijd heb begraven

Ik begroef mezelf en creëerde een nieuw bestaan,

Waar de herinneringen werden verbrand, en al mijn wensen braken,

En nu trek ik mezelf nog steeds naar beneden, en ik probeer de brug te vinden,

en bouw het leven op

En het leven opbouwen, het leven dat ik altijd al wilde

Wees geen ruimte, met veel te geven, open mijn ogen, en neem de wereld,

en adem in

In onstuimig water, waar ik me heb verstopt,

En ik zette mijn hart op het slachten

En het verleden heb ik vernietigd achtergelaten

Ik zag de geest van elke dag, van elk jaar dat ik vergeten ben,

En het verdriet en de verwarring

De geest van mezelf rouwt nog steeds om alle levens die ik niet zal ontdekken,

Omdat ik mezelf voor altijd heb begraven

Ja!

Mijn toekomst wordt niet bepaald door mijn verleden.

Mijn toekomst, onze toekomst.