Nihil - The Amenta

First came the word

And that word was nothing

Sounded syllables in boundless thought

Is this it?

Or all?

Or everything

A reflection between parallel mirrors?

In a book never written

Seen through a frameless window

Nihil est

The opiate of the masses

Diluted and polluted

Curls in wisps over vacant idols

To stillborn children

Mother nature gave birth to husks

That dissolve and decay back to dirt

In the melody between notes

In the notes in arrest

In discord in a cord

Nihil est

In the words between lines

In the worst of the best

In the dust in the pews

Nihil est

Like words of empty praise

Washing over an empty congregation

Like a cancelled play, played out

To a sleeping audience of mannequins

Like a television flickering

Static in an empty concrete room

In thoughts so vast nothing is possible

When nothing exists everything is always permitted

Existence is no great gift

Death is not a beginning

But in nothing it is a rift

Love, Hate in a cold dream

A cold clockwork circumstance

A random unknown hidden in simple patterns

It’s a chalk outline, not a halo

Leave crutches for cripples

Leave dependence to drones

Lies to the harvest for truth to be sown

In the melody between notes

In the notes in arrest

In discord in a cord

Nihil est

In the words between lines

In the worst of the best

In the dust in the pews

Nihil est

Eerst kwam het woord

En dat woord was niets

Klonk lettergrepen in grenzeloze gedachten

Is dit het?

Of allemaal?

Of alles

Een reflectie tussen parallelle spiegels?

In een boek dat nooit is geschreven

Gezien door een frameloos raam

Nihil est

Het opiaat van de massa

Verdund en vervuild

Krullen in slierten over lege idolen

Aan doodgeboren kinderen

Moeder natuur heeft kaf gekregen

Die oplossen en weer vergaan tot vuil

In de melodie tussen noten

In de notities in arrest

In onenigheid in een koord

Nihil est

In de woorden tussen de regels

In het slechtste van het beste

In het stof in de kerkbanken

Nihil est

Zoals woorden van loze lof

Een lege gemeente overspoelen

Zoals een geannuleerd toneelstuk, uitgespeeld

Aan een slapend publiek van paspoppen

Als een tv die flikkert

Statisch in een lege betonnen ruimte

In gedachten die zo groot zijn, is niets mogelijk

Als er niets is, is alles altijd toegestaan

Het bestaan ​​is geen groot geschenk

De dood is geen begin

Maar in het niets is het een kloof

Liefde, haat in een koude droom

Een koude uurwerkomstandigheid

Een willekeurige onbekende verborgen in eenvoudige patronen

Het is een krijtomtrek, geen halo

Laat krukken achter voor kreupelen

Laat afhankelijkheid over aan drones

Leugens tegen de oogst om de waarheid te zaaien

In de melodie tussen noten

In de notities in arrest

In onenigheid in een koord

Nihil est

In de woorden tussen de regels

In het slechtste van het beste

In het stof in de kerkbanken

Nihil est